Seks po katolicku - Fronda

Kiedy na początku 1930 roku Kolców dowiaduje się, że kierownictwosowchozu oriechowskiego na Ukrainie wydało część ziarna głodującymchłopom, żeby mogli przeżyć zimę, publikuje w „Prawdzie" gniewny felietonpod tytułem Jak puszczać chleb na wiatr. Domaga się w nim surowychkar więzienia za podobne praktyki. I rzeczywiście, jego tekst posłużyjako pretekst do zaostrzenia kodeksu karnego.Wkrótce potem na Ukrainie wybucha wielki głód, wywołany sztucznieprzez Stalina. Historycy szacują, że mogło umrzeć wówczas od sześciudo dwunastu milionów ludzi. Zachodnia prasa przemilcza to wydarzenie.Jedynie gazety rosyjskiej „białej emigracji" piszą na okrągło o dokonującejsię hekatombie. Kolców otrzymuje zadanie zdyskredytowaniaemigracyjnej prasy jako niewiarygodnej.W 1933 roku pojawia się w Paryżu. Zaprasza swoich francuskichznajomych na wspólny wieczór i zawiera z nimi zakład, że jest w stanieopublikować w rosyjskich gazetach emigracyjnych każdy idiotyzm, jakimu przyjdzie do głowy, byle tylko szkalował Związek Sowiecki. W obecnościpodekscytowanych Francuzów pisze tekst fałszywki, który podpisujeimieniem rzekomej mieszkanki Jekaterynosławia - Lizy. Opisujew nim szalejący w mieście głód, nędzę i bezrobocie. Jednocześnie zaszyfrowujew tekście kryptogram dla wtajemniczonych - jeśli przeczytamypierwszą literę co piątego wyrazu, wówczas otrzymamy zdanie: „Naszabiałobandycka gazeta wydrukuje każdą bzdurę o ZSRS". Francuscy znajomisą zachwyceni, przyjmują zakład.Nazajutrz Kolców udaje się do redakcji emigracyjnego tygodnika „Wozrożdienije".Redaktorzy dają wiarę wymyślonej przez niego opowieścii publikują dramatyczny tekst Lizy. Kolców tylko na to czeka i rozpętujew prasie francuskiej wielką kampanię przeciwko białym emigrantom.Ma świadków: wielu Francuzów, którzy potwierdzają jego wersję. Od tejpory doniesienia o wielkim głodzie na Ukrainie traktowane są jak propagandowywymysł antykomunistów.Kolców był mistrzem dezinformacji i prowokacji. Do dziś w rosyjskiejszkole szpiegów w Jesieniewie jego operacje są omawiane jako wzorcowe.Nic dziwnego: przez wiele lat współpracował blisko z organami sowieckiejbezpieki: OGPU i NKWD. Dzięki nim mógł wyjeżdżać incognito zagranicę i pisać stamtąd korespondencje.172FRONDA 44/45