Seks po katolicku - Fronda

najważniejsze, że postępując w ten sposób, osiągniemy powodzenie"W wypowiedzi nie padło więc ani jedno słowo na temat praktykowania,wiary w Chrystusa czy choćby odniesienia do Boga. Zamiast tego prezydentRosji zdecydował się na typowe sowieckie gadanie o wierze w człowiekai jego dobre chęci.Atomowe prawosławieUnik w odpowiedzi na pytanie o osobistą wiarę nie musi zresztąszczególnie zaskakiwać. Można nawet powiedzieć, że jest on typowydla stylu (a może celu) religijności Putina. Jest ona bowiemraczej bliska (choć pozbawiona jego szczerości) wiary Szatowa, która niewielemiała wspólnego z uwierzeniem w istnienie Boga, a opierała się raczejna przekonaniu, że religia i religijność konieczne są dla samej Rosji.„Ateista nie może być Rosjaninem" 9- przekonywał Stawrogina Szatowi uzupełniał: „nigdy dotychczas nie istniał naród bez religii, czyli bez pojęciadobra i zła. Każdy naród ma własne pojęcie dobra i zła, i swoje własnedobro i zło. Gdy wiele narodów zaczyna mieć wspólne pojęcie dobrai zła, wtedy narody umierają i wtedy zaczyna się zacierać i znikać różnicamiędzy dobrem i złem" 10 . Kiedy musiał jednak odpowiedzieć na konkretnepytanie Stawrogina: „czy pan sam wierzy w Boga?" - odpowiedź niebyła już odpowiedzią wierzącego:„Wierzę w Rosję i wierzę w jej prawosławie... Wierzę w ciało Chrystusowe...Wierzę, że Chrystus ponownie zstąpi na ziemię w Rosji... Wierzę- krzyczał zapamiętale.- Lecz w Boga? W Boga?- Będę... będę wierzył w Boga" 11 .Oczywiście Putin nie przeżywa tego typu rozterek. On nie jestSzatowem, który kocha Rosję tak bardzo, że dla niej chce uwierzyćw Boga, widząc tylko w Bogu nadzieję dla świata. On jest raczej91011F. Dostojewski, dz. cyt, s. 229.Tamże, s. 231.Tamże, s. 233.158FRONDA 44/45