Seks po katolicku - Fronda

Polskie 7 . Poczucie osamotnienia politycznego,wyrzucenia poza nawias debaty niewątpliwiewzmacniały jeszcze nieustannieponawiane ataki zdecydowanej większościmediów, które w PC i Jarosławie Kaczyńskimdostrzegały „oszołomów", „oszalałychlustratorów" czy „ludzi z obłędem w oczach".Podobne oskarżenia formułowano w tymsamym czasie (a także później) wobec środowiskaRadia Maryja. Ono również, szczególniewtedy, gdy po marginalizacji politycznej zaczęli się z nim wiązaćpolitycy z obozu Jana Olszewskiego czy Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego, natychmiast zaklasyfikowane zostało jako margines, oszołomstwoi ciemnogród i jako takie skazane na milczenie.Ta właśnie wspólnota doświadczeń sprawia, że - mimo iż w tamtym okresieJarosławowi Kaczyńskiemu i ojcu Tadeuszowi Rydzykowi było ze sobązdecydowanie nie po drodze - oba środowiska wyciągnęły z owych czasówbardzo podobne wnioski dotyczące rządzącego Polską układu (określanegoprzez Rafała Ziemkiewicza „michnikowszczyzną" 8 ), który skutecznie eliminującinaczej myślących, przejął na lata rząd dusz. Oczywiście obie stronynieco inaczej opisywały naturę przeciwnika, zwracały uwagę na inne jegoaspekty. Radio Maryja mitologizowało część przekonań środowiska „GazetyWyborczej", przypisując je pochodzeniu narodowemu jej liderów, podczasgdy dla Kaczyńskich o wiele istotniejszy był fakt rodzinnych powiązań politycznychówczesnych liderów opinii. Nie zmienia to jednak faktu, że oba środowiskapolityczne były do siebie systematycznie zbliżane poprzez nieustająceataki „Wyborczej", dla której zarówno tak jednoznacznie prolustracyjniKaczyńscy, jak i jednoznacznie narodowo-katolicka rozgłośnia pozostawaligłównymi przeciwnikami ideowymi. W tym sensie można powiedzieć,że to wytrwałej pracy Adama Michnika polska polityka zawdzięcza sojuszdwóch początkowo niechętnych sobie środowisk.Zepchnięcie Jarosława Kaczyńskiego, w początku lat dziewięćdziesiątychprzekonanego, że partię budować należy od centrum ku prawi-78A. Dudek, Pierwsze lata III Rzeczpospolitej, Kraków 2002, s. 345.RA. Ziemkiewicz, Michnikowszczyzną. Zapis choroby, Warszawa 2006.FRONDA 44/45