Seks po katolicku - Fronda

Jeden z polskich teologów dokonał niedawno porównania objawień, jakichdoświadczały dwie zakonnice w naszym kraju: Franciszka Kozłowskai Faustyna Kowalska. Do pewnego momentu ich wczesne wizje były zbieżneze sobą: kult Miłosierdzia Bożego, pobożność eucharystyczna, głębokamaryjność. Punktem, w którym rozeszły się ich drogi, okazała się kwestiaposłuszeństwa. Gdy spotkały się z zakazami i krytyką zwierzchników, zareagowałyróżnie. Kozłowska sprzeciwiła się niesprawiedliwości, a Kowalskapodporządkowała się krzywdzącym rozporządzeniom. Pierwsza zostałazałożycielką nowego wyznania, tzw. mariawitów, w którym jest czczonajako „Oblubienica Barankowa" (staromariawici) lub jako wcielenie DuchaŚwiętego (nowomariawici). Drugą czcimy jako świętą Kościoła katolickiego,który po latach przyznał jej rację i oddał chwałę.Już św. Paweł z Tarsu, uważany za pierwszego mistyka w dziejach chrześcijaństwa,wkrótce po swym mistycznym spotkaniu z Chrystusem, zetknąłsię ze św. Piotrem i mu się podporządkował. Ukorzył charyzmat przed urzędem.W Kościele zawsze istnieje napięcie między tymi dwoma pierwiastkami,charyzmatem i urzędem, ale to do tego drugiego należy głos rozstrzygający.Dlatego że Chrystus zbawił świat nie przez wizje i cuda, ale przezposłuszeństwo. Przez Krzyż. Przez cierpienie zadane Mu przez swoich.Prawdziwy uczeń Jezusa podąża tą samą drogą - przez przyjęcie Krzyża.Uwagi te dotyczą także wspólnot religijnych, grup misyjnych czy inicjatywewangelizacyjnych, jakie w ciągu wieków pojawiały się w historii Kościoła.Był taki okres, że dominikanie czy jezuici, a w czasach nam bliższychOpus Dei czy Legioniści Chrystusa, doświadczali szczególnego odrzucenianie ze strony obcych - to można jeszcze przeboleć, ale od swoich. W XIIIwieku pojawiło się wiele ruchów żebraczych, afirmujących ubóstwo, a jednakdo naszych czasów dotrwali tylko franciszkanie. Znikły te, które rozmnażałysię przez podział, rozłam i konflikt z przełożonymi. W takich wspólnotachbyła często pobożność i żarliwość religijna większa niż w macierzystych formacjach,od których się odrywały, ale nie było w tym woli Bożej.Trudno osądzać bliźnich i oddzielać motywacje czysto ludzkie od nadprzyrodzonych,ale u podstaw wielu tego typu dzieł leżała często doznanakrzywda, rzeczywista lub wyimaginowana, poczucie niesprawiedliwości,urażona duma. W efekcie napędzał je resentyment, a nie wola Boża.Wielu charyzmatyków stawało przed dylematem, jak podporządkowaćsię czemuś, co ma kształt bezdusznej kurialnej biurokracji, podczas gdyZIMA 2008123