Seks po katolicku - Fronda

Nieprzyjaciele poszukują nadal w pismach rosminiańskich „ziarenzbłądzenia". Klimat epoki zdaje się temu sprzyjać. Encyklika Piusa IXOuanta cura wraz z dołączonym „Sylabusem" zawierającym spis osiemdziesięciubłędów doktrynalnych, zdaje się najsurowiej oceniać wszelkieprzejawy katolickiego „liberalizmu". Kolejnym papieżem zostaje wybranyLeon XIII, gorący zwolennik metody scholastycznej. Do ostatecznejrozprawy z Rosminim przyczynia się patriarcha Wenecji, kardynał DomenicoAgostini, gorący przeciwnik szkół rosminiańskich, który kierujesprawę tez Antonia Rosminiego, w jego przekonaniu szkodliwych,do ponownego zbadania przez Święte Oficjum. Równocześnie narastająpolemiki jezuickie, prowadzone na łamach ich czasopisma „Civilta cattolica"zwłaszcza przez o. Valentino Steccanella i Mateo Liberatore. Sąto wielkie autorytety teologiczne, a zarazem „więźniowie uprzedzenia".Metodą zdyskredytowania myśliciela i uderzenia w jego sławę, zwłaszczana poziomie najbardziej podstawowych rozstrzygnięć filozoficznych,chcą ostatecznie rozwalić „twierdzę Rosmini". 14 grudnia 1887 roku wychodziz biur Świętego Oficjum dekret Post obitum, potępiający 40 tezwyciągniętych z wszystkich pism Antonia Rosminiego. Dekret zostajezaaprobowany przez papieża i opublikowany 7 marca następnego rokuoraz umieszczony wśród ostatecznych i nieodwołalnych orzeczeń KongregacjiDoktryny Wiary. Tezy Rosminiego „nie wydają się być zbieżnymiz prawdą katolicką" - zapada wyrok jak gilotyna. Profesorowie, zwolennicypotępionego filozofa, zostają usunięci z uczelni i seminariów, instytutyzakonne założone przez „heretyka" tracą na znaczeniu. Sam Rosmini,który od ponad trzydziestu lat nie żyje, nie może się bronić. Wnet wychodziz mody i zapada się w mroki zapomnienia. Nie znajduje uznaniaani wśród zwolenników linii „prawowiernej" ani wśród „modernistów".Jego myślenie otrzymuje etykietkę „skażonego" błędem.WywyższeniePierwszy biograf Rosminiego, o. Francesco Paoli, opowiada, że zarazpo śmierci kapłana z Rovereto stwierdzane są liczne łaski doznawaneza wstawiennictwem zmarłego. Wydaje się, że to moment stosownydo wszczęcia fazy wstępnej procesu beatyfikacyjnego. Przychylni temuZIMA 2008119