Seks po katolicku - Fronda

pod pseudonimem „Ksiądz boloński" (o. AntonioBellerini z Collegio Romano, dzisiejszego PapieskiegoUniwersytetu Gregoriana w Rzymie), zarzuca muodświeżenie niemalże wszystkich herezji i schizmz przeszłości. Niektóre inicjatywy są inspirowaneprzez austriackie służby specjalne. Jezuickie insynuacjepostanawia wreszcie przerwać wciąż życzliwyRosminiemu papież Pius IX, który każe poddaćanalizie wszystkie prace piemonckiego myśliciela, byusunąć wszelkie niejasności. Efektem wysiłku szesnastukonsultantów i ośmiu kardynałów jest dekretDimmitantur opera z dnia 3 lipca 1854 roku oczyszczającyRosminiego z zarzutów o niewierność MagisteriumKościoła. Kongregacja ogłasza dekret pocichu, bez publikowania go, by nie zadrażniać sytuacjiz jezuitami.Jednakże niewiele pomaga ta wspaniałomyślna inicjatywa Ojca Świętego.Rosmini uznawany jest za „niebezpiecznego" doradcę papieskiego.Lęk budzi zwłaszcza hipotetyczny „kardynał Rosmini". Przeciwnicy szykująsię do rozprawy ostatecznej, która ma na celu pogrzebanie na wiekipamięci o niewygodnym profetycznym filozofie. Do polemik dołączająsię takie autorytety, jak Agostino Theiner, szef archiwów watykańskich,czy John Henry Newman, któremu nie podoba się ton Pięciu ran Kościołaświętego, choć nie chce zabierać głosu w celu potępiania kogokolwiek.Tezy Rosminiego uznawane są za „trujące", zwłaszcza te, które dotykajątak „energetycznych" kwestii, jak liturgia, wybór biskupów czy nietykalnascholastyka. Powrót do czasów pierwotnych Kościoła uznawany jest zapostulat niedorzeczny - epoka ta w oczach ówczesnych „ekspertów" odspraw kościelnych uchodzi za nieodwracalnie pozostawioną za plecami.Kręgi Kurii Rzymskiej nie darują teologowi zwłaszcza „czwartej rany", tejdotyczącej biskupów.Rosmini tymczasem umiera 1 lipca 1855 roku po ciężkiej i bolesnejchorobie. Przypuszcza się, iż został otruty przez jednego ze swych krewnych,którzy nigdy nie pogodzili się z faktem, że ks. Antonio cały rodzinnydobytek przekazał na rzecz Instytutu Miłości.118FRONDA 44/45