Seks po katolicku - Fronda

wchodzi w polemikę ze stwierdzeniami Kongregacji ani też nie wyrzekasię słuszności własnych przekonań. „W podporządkowaniu się - co uczyniłemz pełnym przekonaniem - dekretowi sporządzonemu przez odpowiedniewładze, choć wydawał mi się zaskakujący i nieoczekiwany, uczyniłemjedynie to, co każdy syn Kościoła, spośród których jestem ostatni,winien w prostocie podjąć. Z łaski Boga zdarzenie to nie ujęło mi ani najotę pokoju. Bóg jest mi świadkiem, że to, co napisałem - napisałem, mającna myśli dobro świętego Kościoła oraz bliźniego. Poddaję wszystkopod najwyższy osąd Kościoła, który w tych sprawach jest prawdziwymarbitrem. Jeśli zdecydował on, iż lepiej będzie zabrać sprzed oczu wiernychowe moje sugestie i rady, niechże i tak będzie" 30 . W innych listachpotwierdzi, iż mimo tego, co się zdarzyło, nie opuszcza go wewnętrznaradość. „Rosmini powracał z Gaety, mając postawę kapitana, który przegrałbitwę - pisał jego przyjaciel. - Słowa, które wypowiadał o papieżu,były pełne szacunku i uczucia, zaś poglądy o osobach, które wówczaszdominowały papieskie otoczenie, wyważone i życzliwe" 31 .2 listopada 1849 roku, postarzały na ciele, choć zadowolony z możliwościświadczenia o swej prawdziwej miłości do Kościoła, Antonio Rosminiwraca na północ Włoch, do Strezy, piemonckiego miasteczka nadjeziorem Lago Maggiore, gdzie spędzi resztę życia w zaciszu podarowanegojemu i jego współbraciom z Instytutu Miłości pałacu przez AnnęMarię Bolongaro (do dziś w pałacu tym działa Centrum Myśli AntoniaRosminiego). Trzy, cztery godziny przed południem ks. Antonio przeznaczana czytanie i pisanie, popołudnie zaś i wieczór rezerwuje na rozmowyz zapraszanymi gośćmi, kontynuuje przy tym rozległą korespondencję.Tam powstają kolejne dzieła Rosminiego, m.in. monumentalnasynteza Teozofia, której autor nie zdążył ukończyć.Tymczasem ataki przeciw niemu nasilają się. Najdotkliwsze docierająze strony jezuitów przeciwko jego twierdzeniom metafizycznym, etycznymi teologicznym. Wielu autorów, m.in. pewien autor ukrywający się30List do Gustavo di Cavour z dnia 9 października 1849 roku: w dokumentach dołączonychdo: A. Rosmini, Della missione a Roma di Antonio Rosmini-Serbati negli anni1848-49. Commentario, red. L. Malusa, Edizioni Rosminiane, Stresa 1998.31Z listu Gian Battisty Giorgini, zięcia pisarza Manzoni, u którego Rosmini na jakiśczas się zatrzymał, korzystając z gościny. Por. Pagani-Rossi, La vita di Antonio Rosmini,t. II, s. 261.ZIMA 2008117