Seks po katolicku - Fronda

dzającym. Rzecz jasna, że władza świecka będzie zainteresowana tym,by kogoś takiego podporządkować sobie 19 . Dążenia tego typu Rosmininazywa „duchem feudalizmu" który do Kościoła wszedł wraz z ludamibarbarzyńskimi, wypierając poczucie wspólnoty duchowej. Szczytowymmomentem tego typu napięcia było zagrożenie samej wolności Kościoław postaci otwartego konfliktu pomiędzy papieżem Grzegorzem VIIa cesarzem Henrykiem IV, kiedy to Kościół potrzebował się bronić przedingerencją władzy świeckiej w jego konstytutywne struktury społecznościo charakterze nadprzyrodzonym.„Kościół, który dokonuje wyboru swych pasterzy, kieruje się tylko jednymcelem, dobrem dusz; władca ma ich wiele" 20 . Nasz autor znów z upodobaniempowraca do epoki pierwotnego chrześcijaństwa. Za tamtychczasów starano się wybrać na biskupa osobę najlepszą spośród wszystkichdiecezjan, dziś natomiast szuka się kandydata obdarzonego powagąi znaczeniem, „bez zwracania uwagi na przynależność do wspólnoty,którą będzie kierował" 21 . Dawniej wybierano osoby kochane i szanowaneprzez lud, dziś wystarczy, że ktoś taki cieszy się szacunkiem władzy. Niegdyśprzywiązywano wagę do tego, by był to kapłan od dawna należącydo określonej wspólnoty wiernych, którą zna i potrafi rozumieć, dziś dobrowiernych wcale nie jest sprawą pierwszorzędną.Pisząc o ranie zadanej Kościołowi przez oddanie władzy świeckiejdecyzji o nominacjach biskupich, Rosmini z całą pewnością miał na myślizakusy w tym względzie zarówno austriackiego cesarza FerdynandaI Habsburga (którego formalnie był poddanym), jak i dynastii Savoia,władców królestwa Sardynii. Ponadto tzw. Statut Albertyński, czyli „Statutofondamentale" Królestwa Sardynii z 1848 roku nazywał katolicyzm„religią państwową" co budziło czujną reakcję Rosminiego: „Religia katolickanie potrzebuje dynastycznych protekcji, ale wolności. Potrzebuje,by była chroniona jego wolność i nic innego poza nią" 22 . Widział zagrożeniewolności chrześcijan w możliwym konflikcie powstałym na tym tle19Por. CP, nr 78, s. 221-222.20CP.nr 116, s. 297.21CP,nrll3, s. 295.22Podaję za: Giuseppe De Rita, // profeta delia cattolica liberia, „30giorni", nr 46(2007), s. 53.ZIMA 2008111