FRONDA

Możesz iść,córcia?MAJAPrzecież czułam się tak dobrze. Czułam się tak dobrze. Naprawdę. I nagle tenkrwotok. Ból. Przenikliwy ból. Skurcze w dole brzucha. Boże! Tylko nie to.Boże... Krzyś wiezie mnie do szpitala.- Nic złego się nie stanie. Pamiętaj. Nic złego się nie stanie - powtarza jakzaklęcie - tylko wytrzymaj.A potem duży hol. Jakieś światła. Ludzie. Dużo ludzi. Krzyś roztrąca ich,nie zważając na krzyki i protesty, wpycha się pod samo okienko z wielkimnapisem REJESTRACJA NAGŁYCH PRZYPADKÓW i jeszcze PROSZĘOKAZAĆ DOWÓD UBEZPIECZENIA I NR PESEL PACJENTA i jeszczePACJENCI OBOWIĄZANI SĄ MIEĆ PRZY SOBIE DOWÓD OSOBISTY.- Masz dowód? Majka! Wzięłaś dowód?-Zapomniałam... ja...- Nie ma żadnego dowodu, nie ma żadnego PESEL-u, potem pani będziewypełniać te bzdurne rubryczki. Moja żona ma krwotok! Pani natychmiastudzieli nam pomocy! Nie, to ja wezwę policję, nie pani! I oskarżę szpitalo nieudzielenie pomocy w sytuacji zagrożenia życia. Jak to czyjego? Mojegodziecka!W końcu jakieś drzwi. Jakiś korytarz. Siedzę na wózku. Pielęgniarzw zielonym, śmiesznym fartuchu wiezie mnie nie wiadomo dokąd. Gdziejest Krzyś?- Gdzie Krzyś?-Kto?- Mój mąż...- Wypełnia formularze.Jedziemy windą i znowu korytarzem. Czuję pod sobą ciepłą, rosnącąplamę krwi. Obok drepcze pielęgniarka. Skąd ona się tu wzięła? W końcu4FRONDA 41