FRONDA

- Czy słyszała pani - pytała jedna kasjerka drugą - że nasz królewicz wrazze świtą przeczesuje blok po bloku, prosząc o przymierzenie adidasika każdąpanienkę?Ale żadna z dam włożyć go nie potrafiła. Prawie zrezygnowany następcatronu stanął przed ostatnim domem - kamienicą macochy. Gospodyni domuzaprasza, częstuje kawą i pączkiem, a Kopciuszka wypędza do kuchni, skąd taprzez dziurkę od klucza może obserwować całą farsę. Wreszcie po krótkiej,acz miłej pogawędce pierwsza z sióstr mierzy bucik, ale jej stopa za nic niemoże się w nim zmieścić. Królewicz podchodzi zatem do drugiej z córek macochy,ale ta z sarkastycznym uśmiechem, oparta teatralnie o framugę oknaprzecząco kręci głową. Odmówić królewiczowi, przyszłemu władcy kraju, tożto niepodobna! A musicie wiedzieć, że królewicz był chłopcem apodyktycznym,choć zarazem czarującym.-Nalegam... nie? Błagam... nie? Proszę...Ale ona z jeszcze większym szyderstwem śmieje się w głos, aż do rozpukużołądka i jelit, do skrętu kiszek, wypieków na twarzy. Nagle przestaje.Milknie. W końcu otwiera usta:- Teraz ty mnie posłuchaj, królewiczu, ty bawole i ośle. (Podnosi długą, czarnąsukienkę). Spójrz na tę łydkę. Czy widziałeś coś bardziej ponętnego i apetycznego?I po co ci ta tragikomedia z adidasikiem? Ty zasrany nieudaczniku!W jednej chwili królewicz zrozumiał wszystko. I stał się mężczyzną.SYLWIA MISTEWICZ