FRONDA

Och, gdybym to ja sięurodziła królewną,przyoblekłabym na sięsukienkę zwiewną,z królewiczem w tan, tan, tanna, na, na,och, tak, och, a jak!Śpiew ten wdzięczny usłyszała wróżka o gołębim sercu i nad losem sieroty sięużaliła. Weszła przez drzwi zamknięte, wypowiedziała magiczne słowa takcicho, że nawet cisza, nadstawiając uszu, nic nie usłyszała, po czym z zachwytunad nowym wyglądem Kopciuszka aż spadła z taboretu, rozpadając się napojedyncze dźwięki. Wróżka podarowała dziewczynie także piękną limuzynę,która w mig przeniosła ją na zamek. W całej promocji był jeden szkopuł: terminprzydatności mijał o północy...Bal już trwał w najlepsze. Po części oficjalnej przyszedł czas na party,mimo to królewicz znudzony, ziewając, tylko od czasu do czasu wodził oczamipo zgromadzonym tłumie.- Ach, co za nuda! - szeptał do siebie.Ale nagle, jak grom z jasnego nieba, bez zapowiedzi, całkowicie nienaturalniei niebanalnie serce królewicza - przedstawiciela rodzimej dekadencji- zabiło szybciej, bo ujrzał zjawę jak z morfinistycznego snu: piękną, zwiewną,nierealną! Podbiegł do dziewczyny, ujął ją wpół i poprowadził na parkiet.Lud patrzył jak zahipnotyzowany na idealną parę widoczną na telebimach,a panny szlochały, wiedząc, iż straciły jedyną i niepowtarzalną okazję na królewskiożenek. I wszystko byłoby cacy, gdyby nie to, że dziewoja, gdy zegarywybiły północ, uciekła, przedzierając się przez tłum zawistnych spojrzeń.Królewicz - już nie w nastroju dekadenckim, lecz marzycielskim, zażądałposzukiwań, ale strażnicy dworscy, zamiast przyprowadzić mu dziewczynę,przynieśli tylko malusieńki, złoty adidasik. Opuszczony kochanek pogrążyłsię w rozpaczy.Gdy nazajutrz słońce wzniosło się nad horyzont, obwieszczając nowydzień, miasto już wrzało od plotek: „Kim jest tajemnicza kobieta, co skradłaserce naszego monarchy?".48FRONDA 41