FRONDA

Apostoła pogan. Zanurzając sięw dzieje mistyki chrześcijańskiej, będziemytę tematykę stopniowo odkrywać i zgłębiać,a tym samym wciąż natykać się na ślady obecnościpierwszego porwanego.Jeden jednak z tych tematów wymaga choćby krótkiego omówieniujuż tu, na samym początku tej drogi. Paweł bowiem nie tylkopozostawił nam pierwszy opis porwania, lecz także dał nam pierwszekryterium pozwalające odróżnić autentycznie chrześcijańską mistykę odtego, co nią nie jest. Uczynił to w słowach następujących zaraz po opisieporwania i komentujących je. Można wręcz powiedzieć, iż komentarz ówbył dla niego o wiele istotniejszy niż samo świadectwo mistycznej ekstazy.Dlatego nie sposób go tu pominąć. Po zwierzeniu się z własnego doświadczeniamistycznego Paweł pisze:Z tego więc będę się chlubił, a z siebie samego nie będę się chlubił,chyba że z moich słabości. Zresztą choćbym i chciał się chlubić, niebyłbym szaleńcem; powiedziałbym tylko prawdę. Powstrzymuję sięjednak, aby mnie nikt nie oceniał ponad to, co widzi we mnie lub coode mnie słyszy. Aby zaś nie wynosił mnie zbytnio ogrom objawień,dany mi został oścień dla ciała, wysłannik szatana, aby mnie policzkował- żebym się nie unosił pychą. Dlatego trzykrotnie prosiłem Pana,aby odszedł ode mnie, lecz mi powiedział: „Wystarczy ci mojej łaski.Moc bowiem w słabości się doskonali". Najchętniej więc będę się chlubiłz moich słabości, aby zamieszkała we mnie moc Chrystusa.(2 Kor 12. 5-9)Dopiero zestawienie słów o „słabościach" i „ościeniu" z opisemporwania daje nam pełny obraz tego, co Paweł chciał przekazaćKoryntianom. Nie deprecjonuje on znaczenia, jakie miało dlaniego porwanie; jest ono bez wątpienia ważnym elementemjego życia duchowego. A jednak to nie ono stanowijego fundament. Fundamentem tym jest dlaApostoła pogan wiara w Chrystusa i toUkrzyżowanego, wiara, która179*ZIMA 2006