FRONDA

do Koryntian. Wraz z listem wysłałswych przedstawicieli, by w jego imieniui jego autorytetem zaprowadzili porządek w rozprę->nej wspólnocie. Na pewien czas zapanował spokój.Za drugi kryzys, który niedługo potem zaczął niszczyćnową wspólnotę, sami Koryntianie odpowiedzialni byli w niewielkimjuż stopniu. Jego przyczyną było pojawienie się w Koryncie„nowych apostołów", reprezentujących jedno z tych licznie wtedywystępujących środowisk chrześcijan, które inaczej niż Paweł interpretowałymisję i nauczanie Jezus z Nazaretu, a tym samym rywalizowałyz Apostołem pogan o rząd dusz. Chcąc więc pozyskać młodych chrześcijando sposobu rozumienia wiary, który uznawali za najbardziej właściwy, a tymsamym niejako przejąć kontrolę nad korynckim Kościołem, misjonarze ci zaczęlipodważać autorytet Pawła jako apostoła. Oprócz tego, że ośmieszali gojako złego mówcę nie pasującego do ideału mędrca popularnego w greckiejkulturze, to szczególnie dezawuujący wydawał się im prawie zupełny brakdemonstrowania przez Pawła swej władzy duchowej w postaci cudów, wizji,ekstaz i innych nadzwyczajnych stanów. Nieśmiały, łysy, krzywonogi Pawełbył zbyt zwykły i swojski. Nowi misjonarze zaś poza wymową mogli szczycićsię darem ekstatycznych uniesień i szczególnymi otrzymywanymi w trakcietych uniesień objawieniami. Tajemna, ezoteryczna, niezwykła atmosfera corazbardziej uwodziła Koryntian, a odległy - tak czasowo, jak przestrzennie- Paweł niknął i blakł.Drugi List do Koryntian jest wynikiem kolejnej walki Pawła o „swój"Kościół. Walki zwycięskiej, lecz okupionej, jak sam pisał, cierpieniem i łzamioraz - szczęśliwie dla nas - pewnym rodzajem „obnażenia się". Chcącbowiem bronić swej apostolskiej władzy, został niejako zmuszony donapisania swoistej „apologii" swej posługi, wykazania, skąd się bierzei na czym zasadza jego apostolskie powołanie. Ponieważ zaś był doKoryntian bardzo przywiązany, apologia ta przybrała w wielumiejscach wymiar autobiograficzny, kiedy to dzielił się - jakojciec z dziećmi - różnymi bolesnymi i radosnymi wspomnieniamize swej duchowej drogi, mającymispowodować głębszą, bardziej intymnąwięź piszącego z czytającymi.165*ZIMA 2006