FRONDA

Czyli zainteresowanie kwestią poronień przyszło przez niezgodę na aborcję?Dochodziłam do tego etapami. Zawsze bardzo mnie interesowało, co się dziejez ciałami dzieci zmarłych na skutek poronienia i dzieci zabitych. W okresiekomunistycznym szpitale były w tym zakresie ściśle nadzorowane. Niemiałam dostępu do danych, mówiono mi, że takie dzieci są chowane. Potemokazało się, że to nieprawda.Kto upowszechniał plotki, jakoby dzieci były chowane?Szpitale. Ja nawet dochodziłam, gdzie są groby tych dzieci, ale okazało się,że grobów wcale nie ma. Przez te wszystkie lata nie było możliwości, żebyciała tych dzieci wziąć. Ginekolodzy, nie chcąc przerażać kobiet po dokonaniuaborcji, nie pokazywali im szczątków dzieci. Dominowało przekonanie, że topozwoli im uniknąć niepotrzebnego cierpienia.A swoją drogą niewyobrażalny ból tkwi w lekarzach. Oni uciekają przedswoimi uczuciami i poczuciem winy w alkohol, papierosy czy środki uspokajające.Często nie szanują kobiet, bardzo łatwo, czysto machinalnie dokonująaborcji. Oczywiście nie chodzą już wtedy do kościoła. Sporo lekarzy się rozwodzi.Takie problemy emocjonalne wśród lekarzy są regułą?Tak, to jest reguła. Dla przykładu: kiedy na początku lat 90. w jednym zeszpitali wykonywano eksperyment polegający na pobieraniu komórek mózgowychz główek dzieci nienarodzonych i dokonywaniu ich transplantacjichorym na chorobę Parkinsona, ginekolodzy, którzy odcinali dzieciom główki,potem nie byli już w stanie przyjmować porodów. Jeden z nich nie potrafiłpoprowadzić konferencji naukowej, czy w ogóle wypowiadać się publicznie.Cały drżał. A inni lekarze? Bywały sytuacje, że kobieta bardzo cierpiała przyporodzie, a oni zniecierpliwieni ją bili. Pojawia się w nich agresja. Oni starająsię uciec. Niestety, zdarzają się nawet samobójstwa.Wróćmy do poronień. Pani umożliwia niektórym rodzicom urządzeniepogrzebu, uprzednio wydobywając ciała ich dzieci ze szpitali. ProszęZIMA 2006 |g