FRONDA

Co jest pleśń biatą to ci będzie ślinaA co jest ołów to ci w krew popłynieAż będziesz jako przemieniona glinaAż się przebudzisz aż zanucisz w glinieAż usłyszymy jak ci z krtani chlustaJakie bądź słowo w jakie bądź ci ustaUtrzymane w tym stylu reinterpretacje odwiecznych toposów (a jest ich więcej)wszelako niepokoją jaskrawymi przerysowaniami właśnie „anatomicznymi",somatycznymi, materialnymi, co niezbyt współgra z chrześcijańską wizjązmartwychwstania Pańskiego. Natomiast w zupełnie innym świetle stawiająfundamentalny cud chrystianizmu quasi-patetyczne strofy w rodzaju:W niebiańskim ciele przed mym Bogiem stanęJak ludy wszelkie w krew i sen odzianeJak ludy wszelkie z krwi i snu się zbudzęPo to w mej trumnie ja się co dzień trudzę(Biedny tazarzu)Analogicznych przykładów można by wyszukać więcej (np. wiersze: Powiat,Pamięci B.L., Chciałbym zobaczyć), ale i tak są one tylko garstką w długim szeregu„podejrzanych" eksperymentów.Najwięcej obrazoburczych, buntowniczych utworów zawiera bodajże tomMoje dzieło pośmiertne, z których na czoło zdecydowanie wysuwa się wiersz Jeżelito jest forma, przynoszący wstrząsającą relację agonii ślimaka. Poeta, do głębiprzejęty tragicznym i „nieważnym" losem biednego stworzonka, nie tylko wadzisię ze Stwórcą, lecz nawet przeklina Jego niewzruszoną obojętność:A jeśli to stwór Boży niech mu Bóg wybaczyBo skąd ma wiedzieć ślimak po co się ślimaczy[...]Jeżeli to jest forma Duchu bądź przeklętyTy który się unosisz ponad te odmętyZIMA 2006 123*