FRONDA

Natura czarnych dziur dla kosmologów nadal pozostaje zagadką, ale wręczmagiczna siła destrukcyjna tych niezbadanych obiektów zdaje się poszerzaćgranice naszej imaginacji.Funkcja pamięci na pozór (!) zatrzymuje w czasie byłe jestestwa, sytuacje,procesy, zdarzenia, akcydensy i atrybuty, ale świadomość ich ontycznej absencjimąci człowiekowi przyjemność czerpaną z teraźniejszości:Obecności jaka tutaj twoja władza?Nieobecność nieobecnie się przechadzaNieobecność mówi do nas po imieniuWszystko znika w okamgnieniu w nieistnieniu(Ogród w Milanówku, w okamgnieniu)Miast silić się na błyskotliwą konkluzję, powtórzę za Koheletem: Vanitas vanitatumet omnia vanitas.2.2.2. Ujęcie egzystencjalneOsobne pojęcie nicości funkcjonuje w filozofii egzystencjalnej, czego sztandarowymiprzykładami są koncepcje Sartre'a i Heideggera. Według Sartre'a„byt-dla-siebie", czyli człowiek, jest komplementarnym złożeniem bytui nicości , tzn. jest tym, czym nie jest; tym, co może i chciałby zrealizować,a czego - jako ideału, do którego dąży - jeszcze nie ma. Świat ideału jestnicością, gdyż nie ma możliwości przekształcenia go w byt. Człowiek jestzawieszony pomiędzy ekstremami: urzeczowieniem i niespełnieniem.Prawdziwe człowieczeństwo (jako postulat) to... nicość, albowiem ona jestatrybutem „bytu-dla-śiebie".ZIMA 2006 1 1 1 *