FRONDA

jestem w stanie opowiedzieć. To, że mogę wziąć to dziecko, jedno czy kolejne,stanąć pod krzyżem na Golgocie i powiedzieć: „Panie Jezu, przyniosłamCi", i ofiarować je cierpiącemu Jezusowi. Pracowałam w ten sposób dziesięćlat. W tym okresie byłam świadkiem wielkich cudów. Sytuacji na pozór niemożliwych.Na przykład kobietom, które zrezygnowały z aborcji, mówiłam:„Nie martw się, będziesz miała jedzenie, będziesz miała ubranie, pomogęci", wiedząc, że mieszkam na poddaszu w czternastometrowym mieszkaniu,i właściwie pozbyłam się wszystkiego. To był stan wojenny, z zagranicyprzychodziły dary, i kiedy faktycznie nie miałam co dać, nagle dowiadywałamsię, że przyjechał do mnie jakiś TIR z trzydziestoma, czterdziestomatonami darów po to, żebym mogła porozdawać je ludziom. Czasami teżwychwytywałam takie kobiety, które zapisywały się do aborcji - mieszkałypod Warszawą, m.in. Łomiankach, Sadowej, Dziekanowie, DąbrowieLeśnej. Wychwytywałam ich adresy i kiedy kończyły pracę o godzinie siódmejwieczorem, jakoś docierałam do nich bez samochodu. To było trochętrudne. Jesień, zima, wieczory już bardzo krótkie, szybko robiła się noc.I szukałam takiego domu. W momencie, kiedy traciłam orientację, zawszeznalazł się ktoś, kto mówił: „Proszę iść tak i tak". Nigdy nie limitowałamczasu tym matkom. W nich było mnóstwo bólu i cierpienia. Tuliłam je i pozwalałam,żeby wyrzuciły ze środka swoje cierpienie. Nie dbałam o to, żezaraz mam ostatni autobus - to było dla mnie nieistotne. Istotne było, żebytrwać w bólu razem z nimi i dodać im nadziei. Zawsze, kiedy kończyłamrozmowę, ni stąd, ni zowąd pojawiał się jakiś tajemniczy autobus. Pytałamkierowcę, w którym kierunku jedzie, a on: „Do zajezdni na Chełmską". A japrzy Chełmskiej mieszkam. Czy to są przypadki?Warto było?Odpowiedź jest oczywista. Na przykład dzisiaj z jednym z profesorów, którzyod strony medycznej prowadzili te wszystkie kobiety, zastanawiamy się, dlaczegoz tych wszystkich „trudnych przypadków" (gł. ze wskazań lekarskich)urodziły się nie tylko dzieci zdrowe, lecz również wybitnie zdolne. Międzyinnymi miałam taką dziewczynkę, która miała zginąć w siódmym miesiącuciąży, a dziś, mając dwanaście lat, dała solowy koncert w FilharmoniiNarodowej. To tylko przykład pierwszy z brzegu.ZIMA 200615