FRONDA

List do Jarosława Marka RymkiewiczaDRGAW CIEMN ŚCIWOJCIECHWENCELDrogi Panie Jarosławie,listopad w Matami taki sam jak w Milanówku. Przez okno widzę zmarzniętekrzaki agrestu. Wychodzę na ulicę Jesienną, idę do centrum handlowego, napocztę, na przystanek, kupuję jedzenie dla naszego królika, jadę autobusemdo Wrzeszcza. I czuję, że właśnie w tej przestrzeni bije serce mojej ojczyzny.„Polska, mój dom, jest w moim domu...". Z dużą przyjemnością przeczytałemwywiad dla „Der Dziennika", w którym broni Pan „odwiecznej polskiej anarchii"przed politykami chcącymi nas pouczać, jak mamy żyć.Ale dziś sprawy życia ustępują miejsca sprawom śmierci. Jest Dzień Zaduszny,późny wieczór. Od rana chodziłem po cmentarzu i zastanawiałem się nadPańskimi słowami z wcześniejszego wywiadu dla dodatku „Die Europa":„Papież Benedykt XVI powiedział niedawno, że Bóg lubi życie. Nasze (to znaczyludzkie) doświadczenie mówi nam, oczywiście, coś wręcz przeciwnego- Bóg lubi śmierć i właśnie dlatego nieustannie zabija wszystko, co ma podręką i co tylko da się zabić: koty, sosenki oraz ludzi".Krążąc wokół rodzinnych grobów, myślałem o moim ojcu i o moim bracie,nie umiejąc się pogodzić z sugestią, że zostali oni zgładzeni przez Boga.Bo przecież gdyby Bóg ich naprawdę zamordował, nie byłoby mnie teraz nacmentarzu. Siedziałbym raczej w piwnicy i konstruował bomby przeciwkozastępom aniołów. Ale jak zbudować bombę zdolną rozerwać eteryczne ciała?Lepiej od razu położyć się w grobie i czekać, aż dopadnie nas seryjny zabójca,rzeźnik z Niebios.88*FRONDA 41