FRONDA

do kosza! Ale co w takim razie z nim zrobić? Postanowiłyśmy, że zakopiemyto dziecko w takim miejscu, żeby okazać mu chociaż odrobinę szacunku.Pochowałyśmy je w niewielkim pasie zieleni tuż obok cmentarza. Kiedy wróciłamdo domu, bardzo długo rozmawiałam o tym z moimi bliskimi. Do dziśpamiętam każdy szczegół tego wydarzenia.JOWITA W.Nie robiono nic oprócz ciągłego namawiania mnie do aborcji i mówienia, żeleżąc w szpitalu, narażam skarb państwa na wydatki. Cały czas słyszałam,że z tego dziecka i tak nic nie będzie, a jeżeli już jakimś cudem urodzę, tokosztem własnego zdrowia. Jak będę się upierać przy tej ciąży, mogą mi nawetwyciąć macicę. Część lekarzy przychodziło kilka razy dziennie, mówiąc,żebym skończyła wreszcie ten teatr i zdecydowała się na usunięcie dziecka.Straszono mnie też, że nawet jak będzie żyło, to grozi mu choroba albo kalectwo.Ja na to odpowiadałam: jakiekolwiek miałoby być, to jest dziecko i należymu się życie. Nie mogę go zamordować dla swojej wygody.W końcu wzięto mnie siłą na izbę porodową, wykorzystując fakt, żew szpitalu byli tylko lekarze przeciwni mojej ciąży. Podłączono kroplówkiprzyspieszające poród i w dodatku powiedziano, że muszę rodzić naturalnie.Wcześniej dowiedziałam się, że jeżeli będę rodzić naturalnie, to dzieckoumrze podczas porodu. Gdybym natomiast miała cesarskie cięcie, to byłabyszansa na przeżycie dziecka. Zaczęłam wiec błagać wszystkich lekarzy, żejeżeli już muszę rodzić, to niech to będzie cesarskie cięcie. Nie chcieli sięzgodzić. Płakałam, ale nikt tego nie rozumiał. Nikt nie chciał mnie słuchać.Mówili: „Dziecko, uspokój się! Dziecko, uspokój się!". To były jedyne słowa.Jak rzeźnicy. Psychika ich kompletnie nie interesowała. Miałam rodzić naturalnie,a dziecko niech umrze.MONIKA STARCZEWSKAJestem położną, mamą czworga dzieci. Przez rok pracowałam w SzpitaluBródnowskim w Warszawie. Znalazł się tam zespół lekarzy ginekologów położnikówi neurochirurgów, którzy podjęli się zabiegu transplantacji neuronówpochodzących z mózgów aportowanych dzieci do mózgów osób chorych nachorobę Parkinsona. W gabinecie zabiegowym bloku położniczego odbywałosię kilka aborcji. Jedna za drugą, na dzieciach pochodzących z ciąż około ośmio,12FRONDA 41