FRONDA

oku naiwna i błędna polityka zagraniczna neokonserwatystów zwróciła sięprzeciw nim. Ameryka nigdy nie była tak słaba i bezbronna. Choć tak pojedynczo,jak i w grupie, neokonserwatyści będą nadal cieszyć się wpływami, todni ich hegemonii wydają się policzone.4. Poza prezentowaniem praktycznych ilustracji makiawelicznej przebiegłościneokonserwatyści nie wnieśli nic użytecznego. Neokonserwatyzm jest prostąkombinacją politycznego oportunizmu i zinstytucjonalizowanego lewactwa.Nie rozwinęli oni nowej czy oryginalnej polityki, ani na lewo, ani na prawo.Ich polityka nie jest niczym ważniejszym niż rodzaj lewactwa, które zastąpili.Bieżąca polityka neokonserwatystów, szczególnie ich krucjaty mającenarzucić amerykańską wizję praw człowieka nieskoremu do jej przyjęciaświatu, jest łatwa do zaakceptowania dla większości amerykańskiej lewicyod lat 20. po 60. ubiegłego stulecia. W tym sensie neokonserwatyści nie odgrywaligłównej roli, nie dając początku zbyt wielu ideom. Powtarzając kilkapatriotycznych haseł, trzymają się bezpiecznie lewicowo-liberalnego kursu,potępiając patriotyzm jako nacjonalizm i broniąc niesprawiedliwych wojenna zupełnie niechrześcijańskim gruncie szerzenia demokracji i narzucaniamiędzynarodowych praw człowieka.Amerykańscy lewicowi liberałowie, od czasów Woodrowa Wilsona, zawszelubowali się w krucjatach demokracji. To oni, nie konserwatyści, upieralisię przy wojnie, która miała powstrzymać komunizm w Azji Południowej- katastrofalnej polityce, którą porzucili pozostawiając sojuszników Amerykina pastwę ich komunistycznych wrogów. Dzisiejsi neokonserwatyściw Pentagonie powtarzają błędy Lyndona Johnsona i Roberta McNamary(jego sekretarza obrony). Do starej doktryny dopisali odwrotność wszelkiegopokoju i porządku, „wojnę prewencyjną", choć żaden z nich nie służył nigdykrajowi w walce. Nic dziwnego, że są wyszydzani jako tchórzliwe jastrzębie.O niewielu neokonserwatystach można powiedzieć, że mają cokolwiekwspólnego z religią. Żaden z liderów, to jest ludzi, którzy decydują o działaniachpolitycznych czy mają kontrolę nad przepływem pieniędzy, nie byłchrześcijaninem, a żydowskie przywództwo ruchu jest w przeważającejwiększości niewierzące. Ich główne pismo, „Commentary", jest wydawaneprzez American Jewish Committee, ale choć można tam znaleźć artykuły o literaturzeStarego Testamentu albo prześladowaniu żydów przez chrześcijan,44*FRONDA 41