FRONDA

wykazywało niewielkie zainteresowanie polityką wewnętrzną czy tradycyjnymiwartościami moralnymi i kulturowymi. W tym sensie stanowiskoobecnej generacji nie jest konserwatywne, w przeciwieństwie do stanowiskapoprzedniej. W praktyce, na przykład w forsownej promocji demokracji zagranicą, nie są oni w żadnym stopniu konserwatystami, tak jak nie mają wielewspólnego z długofalową polityką liberalną.Neokonserwatyzm jako ideologia antykomunistycznaNeokonserwatyści zachowali ledwie ślad swojej pierwotnie antykomunistycznejideologii, przejawiający się w ustawicznej krytyce reżimu komunistycznegow Chinach. Jest to raczej marginalna część dzisiejszego neokonserwatyzmu.Antykomunizm, jako centralny element swojej ideologii,zastąpili dziś antyislamizmem. Niektórzy z nich, odnosząc się do zimnejwojny - wcześniejszej walki z komunizmem - określają ją mianem III wojnyświatowej, natomiast walkę z islamizmem określają jako IV wojnę światową.Neokonserwatystom nie sprawiło wielkiego problemu przełączenie ichkategorii ideologicznych i trybów analitycznych z jednego „-izmu" na drugii z czerwonego zagrożenia na „zielone".Neokonserwatyzm jako liberalna utopiaPierwsze pokolenie neokonserwatystów uważało, że wysiłki liberałów, by zapomocą państwa dokonać zmian instytucji społecznych i wartości kulturowych,są niezwykle destrukcyjne i skazane na niepowodzenie. Krytykowali takieusiłowania jako liberalną utopię. Używając siły amerykańskiego państwado lansowania demokracji za granicą, szczególnie w świecie muzułmańskim,druga generacja neokonserwatystów zaangażowała się w ten sam rodzaj liberalnejutopii, jaki pierwsza generacja potępiała. Istotnie, niektórzy członkowiepierwszej generacji - zwłaszcza Norman Podhoretz - również argumentowaliza siłową, narzuconą przez Stany Zjednoczone, zmianą władzy w świecie muzułmańskim,szczególnie w Iraku. Robiąc to, demonstrowali swoją intelektualnąniekonsekwencję czy nawet brak uczciwości intelektualnej.Użyteczne składniki neokonserwatyzmu40*FRONDA 41