FRONDA

Odrzucają oni wpływowy co najmniej od lat 40. XX wieku sposób myślenia„progresywistycznych liberałów" krytycznych wobec interwencji USA w obroniepraw człowieka, demokracji i ograniczenia wpływów komunistycznych.W tym nurcie znajduje się miejsce dla polityków (Hubert Humphrey wiceprezydenti kandydat demokratów na prezydenta w 1968 roku, uchodzący za ostatniegoreprezentanta „żywotnego centrum", oraz przedstawiciel USA w ONZw latach 1975-1976, senator D.P. Moynihan) i intelektualistów (D. Bell,I. Kristol, N. Glazer, także ambasador USA przy ONZ J. Kirkpatrick, PL, Berger,N. Podhoretz, R. Pipes, M. Novak, M. Decter, W. Laąueur), którzy w latach70., po rozpadzie tzw. liberalnego konsensu w sprawach polityki wewnętrzneji zagranicznej USA m.in. w związku z rozruchami w kraju i wycofaniem wojskz Wietnamu, mimo pozostawania w Partii Demokratycznej, podjęli krytykęuzasadnianych przez konsens radykalnych reform społecznych i ostrożnejpolityki amerykańskiej wobec ZSRS. Grupa deklarująca przywiązanie do ideiliberalnych, nazwana początkowo mianem „nowych konserwatystów", a odok. 1975 roku „neokonserwatystów" (jak przekonywał M. Harrington „myślącychżyczeniowo prawicowych liberałów", którzy dostrzegają zagrożeniedla demokracji w narastających niepokojach społecznych i antysemityzmie),zdaniem Kristola pozbawiona jest wspólnych, jednoczących jej członków celów,ideologii i organizacji i z tego powodu niepodobna uznawać, iżby w ogóle„istniało coś takiego, jak neokonserwatyzm". Mimo tego zastrzeżenia łatwojednak dostrzec, że teza o potrzebie obrony amerykańskich interesów w różnychczęściach świata łączy się w analizach członków grupy z krytyką swoiściepojmowanej „ideologii egalitaryzmu" głoszonej przez kraje Trzeciego Świata(realizujące socjalistyczną „politykę fabianów" i stające się zwykle „biednymipaństwami policyjnymi") żądające zrównania z krajami rozwiniętymi. Wydajesię, że także po upadku ZSRS, wspierającego tę ideologię, wpływy neokonserwatystówi znaczenie ich analiz - mimo polemik m.in. Chomsky'ego - nieosłabną wobec nowych prób zbudowania radykalnej przeciwwagi dla pozycjiUSA na wszystkich kontynentach (zabiegi prezydenta Wenezueli, problemyPaństwa Izrael). Teza o potrzebie aktywnego kształtowania stosunków międzynarodowychw różnych częściach świata w imię obrony wartości demokracjii wolności, podjęcia „zachowawczej polityki containment" uzasadniającejwprowadzanie „stopniowych, subtelnych i możliwie najmniej dostrzegalnychzmian" w międzynarodowym układzie sił, która po 1974 roku doprowadziła doZIMA 200633*