FRONDA

między innymi, Charles Peguy, Rainer Maria Rilke, Stefan George, GilbertKeith Chesterton czy William Faulkner.Peguy zarzucał mieszczańskiej cywilizacji wymiany, że wypaczyła onarównież doświadczenie śmierci, które przynajmniej właściwy jej pęd do niwelacjiaksjologicznej powinien oszczędzić. Autor tej diagnozy nieprzypadkowozostał - wprawdzie bardzo nieortodoksyjnym - socjalistą. Równocześnie zaśnajdoskonalszy wzór osobowy odnajdywał on w Joannie d'Arc, której kultowi,prócz niego, oddawali się głównie konserwatyści tradycyjni.Jak widać, neokonserwatyzmowi - a przede wszystkim stosunkom politycznymi gospodarczym, które on racjonalizuje - można się sprzeciwiaćtakże w imię wartości konserwatywnych.Neokonserwatyzm narodził się jako ideologiczne uzasadnienie antykomunistycznegokursu polityki amerykańskiej w okresie zimnej wojny. Czy po upadkukomunizmu i krachu ZSRS ideologia ta zachowuje swoją aktualność?Neokonserwatywna wizja polityczna nie tyle może pozostaje aktualna, ileumiejętnie narzuca przekonanie o swoim byciu na czasie. Dokonuje tego,podstawiając nowy byt polityczny na miejsce „imperium zła" z epoki zimnejwojny. Skuteczne przeprowadzenie tej operacji umożliwiły jej zamachyz 11 września.Solidny blok terytorialny od Oceanu Spokojnego do Łaby zastąpiła- przejmując funkcję wroga, z którym siły dobra muszą stoczyć bój ostatnipod Armageddon - rozproszona, zdeterytorializowana i do pewnego stopniawirtualna międzynarodówka terroryzmu. Wymienione, wręcz postmodernistyczne,cechy tej ostatniej z początku pomagały administracji prezydenckieji kolegium połączonych sztabów, którym doradzają neokonserwatyści. Dziękinim możliwe stało się prowadzenie operacji zbrojnych, odpowiadającychraczej własnemu projektowi niż frontowym realiom. Irak, innymi słowy, niebył siedzibą Al-Kaidy ani składnicą broni masowej zagłady. Stanowił natomiastelement opracowanego przez neokonserwatywnych funkcjonariuszyPentagonu i Białego Domu planu rekonstrukcji Bliskiego Wschodu.Zaledwie po kilku latach wszelako niezbicie wyszło na jaw, że interwencjepołączone z próbami długotrwałej okupacji nie gaszą ognisk antyamerykańskiegooporu, lecz przeciwnie - podsycają je, a nawet kreują. Jeśli ekipa na-ZIMA 200625*