FRONDA

owiem regionem ubogim, dotkniętym bezrobociem i skutkami deregulacjiw gospodarce, zdewastowana jest w nim sfera publiczna, mieszkańcy zaś togłównie elektorat „prospołeczny". Tymczasem głosują oni za republikanami,przyciągani do nich retoryką konserwatywno-religijną. Tylko że konsekwencjąpolityki neoliberalnej nie będzie rozkwit konserwatywnego ładuspołecznego, lecz dokonujący się pod konserwatywnymi hasłami rozkwitpatologii społecznych.O ile w ojczyźnie neokonserwatyzmu rozbijanie społeczno-kulturowychpodstaw konserwatyzmu dokonuje się w sposób przewrotny i zakamuflowany,o tyle w kwestii polityki zagranicznej ultraliberałowie zdejmują maskę.Tak zwane szerzenie demokracji i praw człowieka dokonuje się - dosłownie- po trupach, za nic się ma lokalne tradycje, suwerenność narodową, stanowiskoróżnorakich autorytetów (w tym Watykanu) czy zwykłą przyzwoitość(np. ordynarne kłamstwa administracji Busha na temat rzekomej broni masowegorażenia w Iraku). Jest to wyjątkowo ohydna synteza realnych interesów(geopolityka, sfery wpływów, surowce naturalne, rynki zbytu etc.) i utopijnegoprojektu ideologicznego. Nie da się z konserwatywnego punktu widzeniaobronić promowania tzw. amerykańskiej demokracji. Inaczej niż w wypadkuuniwersalizmu chrześcijańskiego nie szanuje ona bowiem lokalnych uwarunkowańkulturowych, a w wielu przypadkach dokonuje wręcz dewastacji tradycyjnychspołeczności, i to bardziej wartościowych z konserwatywnego punktuwidzenia. Kulturę paranoicznych protestanckich sekt i McDonald's trudnouznać za bardziej godną pochwały niż islam. Neokonserwatyzm stanowi ideologięzgodną z oświeceniowym projektem jednolitego, „rozumnego" ładu,lekceważącego wszelkie tradycje i kulturowe zróżnicowanie ludzkości.Wielu zwolenników neokonserwatyzmu traktuje krytykę tej doktrynyjako lewactwo. Sęk w tym, że neokonserwatyści z lewakami kłócą się głównieo kwestie drugorzędne. Faktyczny konflikt toczy się nie na linii lewica- prawica, lecz wokół kwestii „globalizacja czy tożsamość". Konserwatyścistają po stronie tożsamości i bliżej im do takich lewicowych postaci, jakJean-Pierre Chevenement, Oskar Lafontaine, Ralph Nader czy Ryszard Bugaj.Neokonserwatyści stają po stronie globalizacji, a ich sojusznikami są lewicującyliberałowie Tony Blair, Adam Michnik i Joschka Fischer.Neokonserwatyzmu nie należy „przeszczepiać". Takie naśladownictwojest nie do przyjęcia - niezależnie od tego, czy obejmuje wzorce sowieckie,ZIMA 200621*