SPIS RZECZY

praw człowieka przez rząd węgierski został skierowany do instancjiwewnętrznych, ale Bruksela nie była skłonna potraktować tego problemu jakomiędzynarodowy czy europejski.Istniała też pewna zmowa. Od razu zaznaczam, że odrzucam tu teorięspiskową, bo ta z definicji jest okryta tajemnicą. Tymczasem tutaj mieliśmydo czynienia z jawną zmową między instytucjami w Brukseli a węgierskimipostkomunistami. Poddaję się tu psychologicznemu naciskowi teoriispiskowej, ale mówię o jawnych faktach. Kiedy przed wyborami w 2006roku rząd Gyurcsánya sfałszował o połowę dane o deficycie budżetowymoraz inne statystyki potrzebne do ocenienia sytuacji ekonomicznej kraju,a narodowi przedstawił to jako rzeczywistość, wtedy Bruksela poparław tych fałszerstwach rząd, czyli współuczestniczyła w kłamstwie razemz węgierskim rządem. Gyurcsány mógł powoływać się na unijnych komisarzyi mówić: przecież Bruksela potwierdza nasze dane. Po dwóch miesiącachokazało się, że rząd okłamał wszystkich. I rodzi się pytanie: dlaczego Brukselazostała współsprawcą w tej ofensywie kłamstw? Najbardziej życzliwaodpowiedź brzmi: z nieuwagi, z niedopatrzenia, przez zaniedbanie. Ale byćmoże nie bez znaczenia jest fakt, że komisarzem odpowiedzialnym za sytuacjęWęgier był polityk, który wcześniej był przewodniczącym hiszpańskiejpartii socjalistycznej.Jest jeszcze inna rzecz, którą prawica musi zrozumieć. Bez wątpieniaistnieje i działa pewna solidarność i system wspomagania się europejskiejlewicy. To ma bardzo mocne podstawy i sięga korzeniami jeszcze okresuoświecenia. To nie jest zwykłe wspieranie się na podstawie wspólnotykorzyści, ale na zasadzie podzielanych idei, do których należy m.in. silnyopór wobec wartości chrześcijańskich i narodowych. Europejską lewicęwciąż jednoczy myśl: jeśli nie będą rządzić siły postępowe, czyli lewicowe,to czeka nas okres czarnej reakcji, a zjednoczone siły nacjonalizmui fundamentalistycznego chrześcijaństwa zamienią cały kontynentw ciemnogród. I oni w to szczerze wierzą. Dlatego też tworzy to bardzomocną platformę porozumienia dla nich i mogą na sobie polegać w sposóbautomatyczny nawet w najbardziej odległych od ideologii problemach.Zaznaczam, że nie odnosi się to do każdego sympatyka lewicy. Nie chcęzranić nikogo, kto czuje się lewicowcem, a nie chce mieć udziału w tymposępnym snuciu rzekomych zagrożeń, ale trzeba widzieć, że takie zjawiskai siły istnieją oraz odgrywają dużą rolę. Prawica musi się z tym liczyć. Myślę,że nie powinniśmy wypracowywać podobnego koszmarnego systemumyślowego o naszych przeciwnikach, ale musimy dostrzec, że walka lewicyFoto: Pál Hagyma