SPIS RZECZY

obuchem nadeszła wiara. Wiara zawsze jest darem Boga. Nie jest tak, żejeśli się napniesz, to uwierzysz. W ten sposób niczego się nie osiągnie.Potem powolutku zacząłem się zmieniać. Już od jedenastu lat żyję wiarą.No i dostałem tę propozycję. Paweł Siemionowicz zadzwonił do mniei powiedział : „Piotruś, bez ciebie nie nakręcę tego filmu. Absolutnie jesteśmi potrzebny”. A ja na to : „Pasza, nie, nie. Jak to możliwe... zagrać świętegostarca?”. Wtedy powiedział mi: „Zdaj się na wyroki mej zafajdanej duszy”.Mam ojca duchowego, proboszcza naszej wioski. Wybrałem się do niego i takpowiadam: „Oto na czym rzecz polega, ja i święty starzec... Ty, ojcze, znaszmoje życie i wiesz, że jestem grzesznikiem. Co powinienem zrobić?”. A ten miodpowiedział: „Nawet się nie zastanawiaj. To robota dla ciebie. Przyjmij”.Niektórzy utrzymują, że ta historia jest po częściautobiograficzna.– Zawsze tak mówią, jeśli jakąś rolę zagra się dobrze. Często mówią: aktorodegrał samego siebie. Ale co to znaczy? Proszę spróbować zagrać samegosiebie. Najzwyczajniej, jak to się dziś ujmuje, wstrzeliłem się w temat.Ja wierzę w Boga, staram się zmienić moje życie. Upadam, potykam się,podnoszę się i znów upadam, tysiąc razy na dzień. Lecz dla mnie nie ma innejdrogi, jestem człowiekiem dojrzałym, mam 55 lat. Nie mam innego wyjścia,dość tego, to wiem na pewno. Nie mogę powiedzieć: „Nie, nie, to tylko delirka,wymysły, opowiastki. Boga nie ma, idę żyć po staremu”. Rzecz jasna, nie mogęniczego takiego zrobić, wiedząc z własnego doświadczenia, że Pan żyje. Ja jużprzekonałem się, jak bardzo mi pomaga. Otrzymałem z Jego strony ratuneki wiele dobroci.Potrafi się Pan zdystansować do tego filmu i własnej pracy,kiedy mówi Pan o tym, co się udało osiągnąć, a czego nie?– Jasne, że potrafię. Od tego jestem artystą. Antoni Surożski ma w tymwzględzie ciekawe spostrzeżenie: jeśli jakiś wierzący artysta zabiera sięza śpiewanie czy malowanie postaci świętych, zazwyczaj osiąga fałszywyefekt. Niech pracuje jak chce, idąc za własnym natchnieniem. Jego wiarai jego Bóg pozostaną na zawsze w nim w taki czy inny sposób. To całkiemlogiczne i bardzo ważne dla mnie. I zrozumiałem to, kiedy wahałem się,gdy zastanawiałem się, czy zgrzeszę, przyjmując tę propozycję. Patrząc nato z dystansu, mogę Panu wyznać, że dla mnie skrupuły i wahania artysty,