SPIS RZECZY

Wielu przedstawicieli narodu wybranego po holocauście zwątpiło w Boga.Ich teza głosi, że Niebo nad Auschwitz było puste. Gdzie był bowiem Bóg, żedopuścił do takich cierpień? Dlaczego milczał? Josel Rakower, który znajdowałsię w epicentrum owych cierpień, w samym centrum płonącego getta, nieprzestał wierzyć w Boga. Nie przestał wieść z Nim sporu.Rakower krzyczy na Boga, zadaje Mu pytania, wścieka się, ale pisze:„Wierzę w Boga Izraela, nawet jeśli uczynił wszystko, bym w Niego niewierzył. Wierzę w Jego Prawa, nawet jeśli nie potrafię usprawiedliwić Jegoczynów. Dziś nie jestem już wobec Niego jak sługa wobec pana, lecz jak uczeńwobec nauczyciela. Skłaniam głowę przed Jego wielkością, ale nie ucałujęrózgi, którą mnie chłoszcze”.Najbardziej wstrząsające jest zakończenie owego niezwykłego tekstu:„Umieram spokojny, lecz nie nasycony; pobity, lecz nie zniewolony;rozgoryczony, lecz nie zawiedziony; wierzący, lecz nie modlący się; zakochanyw Bogu, ale nie ślepo powtarzający: «Amen».Szedłem za Nim, chociaż mnie od siebie odpychał. Wypełniałem Jegoprzykazania, chociaż mnie za to bił. Kochałem Go – byłem i jestem w Nimzakochany – chociaż mnie powalił na ziemię, zamęczył na śmierć, wystawił naszyderstwo i pohańbienie.Mój rebe opowiadał mi często historię pewnego Żyda, który z żonąi dzieckiem zbiegł przed inkwizycją hiszpańską i na małej łódce przeprawiałsię przez burzliwe morze na skalistą wyspę. Uderzył piorun i zabił mużonę. Nadciągnął sztorm i rzucił dziecko w morze. Sam, samotny jak palec,nagi i bosy, chłostany sztormem, przerażony grzmotami i błyskawicami, zesplątanymi włosami i wzniesionymi ku Bogu rękoma, ruszył Żyd dalej swądrogą przez pustynną, skalistą wyspę, zwracając się do Boga, takimi słowami:«Boże Izraela, uciekłem tu, by Ci bez przeszkód służyć: wypełniać Twojeprzykazania i święcić Twe Imię. Ty jednak czynisz wszystko, bym w Ciebie niewierzył. Jeśli jednak myślisz, że Ci się uda tymi pokusami odwieść mnie odwłaściwej ścieżki, powiadam Ci, Boże mój i Boże moich ojców: nic Ci to niepomoże. Możesz mi ubliżać, możesz mnie bić, możesz zabrać mi wszystko,co najdroższego i najlepszego mam na tym świecie, możesz mnie na śmierćzadręczyć – ja zawsze będę w Ciebie wierzył! Zawsze będę Cię kochał, zawsze– na przekór Tobie samemu!».I takie są też moje ostatnie słowa do Ciebie, mój gniewny Boże: nic Ci tonie pomoże! Uczyniłeś wszystko, bym się na Tobie zawiódł, bym w Ciebie niewierzył. Lecz umieram, jak żyłem – niezachwianie w Ciebie wierząc!