SPIS RZECZY

terapii tak, by „dawca organów” mógł szybciej powędrować na stółoperacyjny 15 .Silny (nawet jeśli nie wypowiadany wprost, a jedynie zakładany) naciskna rolę świadomości – personalizującą czy nadającą godność ludzką – rodziU wielu z pacjentów, od których pobieranonarządy, zaobserwowano reakcje bólowe narozcinanie skóry i ich pobieranie.też kolejne pytania o to, czy dopuszczalne jest „przyspieszanie śmierci”osób trwale pozbawionych owej świadomości, tak jak było w przypadkuRubena Navarro. Jeśli godzimy się na utylitarne usprawiedliwienie zmianydefinicji śmierci, to powstaje także pytanie, czy wolno pobierać narządyod istot ludzkich trwale pozbawionych mózgu lub od anencefalitycznychnoworodków? Zdecydowana większość badaczy i organizacji medycznychodrzuca taką możliwość, ale ich uzasadnienie pozostaje nadal utylitarnei naukowe, brak w nim niemal odniesień etycznych. Kanadyjskie TowarzystwoPediatryczne wprost stwierdza, że nie należy pobierać organów odanencefalitycznych noworodków, bowiem mogłoby to spowodować spadekzaufania publicznego do programów transplantologicznych, spadek szacunkudla życia ludzkiego w społeczeństwie, a także wywołać niepożądane efektywśród personelu medycznego i u rodzin. Ostatnim argumentem pozostajezaś fakt, że zgoda na pobieranie organów od „bezmózgowców” mogłabydoprowadzić w dalszej perspektywie do pobierania organów od pacjentówz trwale uszkodzonym mózgiem 16 . Uzasadnieniem jest więc raczej interestransplantologii niż szacunek dla człowieka, nawet tak ciężko uszkodzonego.15 R.G. Nigles, Transplantacja narządów, śmierć mózgowa i równia pochyła z perspektywy kardiochirurga, tłum.M. Mścichowski, „Fronda” 36/2005, s. 129-130.16 Use of anancephalic newborns as organ donors. Position Statestment (B 2005-01). Canadian Paediatric Society,Paediatr Child Health, vol. 10, nr 6 July/August 2005, s. 336.