SPIS RZECZY

253dla problemów moralnych związanych z przeszczepianiem narządówi śmiercią mózgową. Ale jednocześnie jest on na tyle drastyczny, że pozwalasformułować pytania dotyczące samej procedury stwierdzania śmierciUtylitaryzm wprowadzony tylnymi drzwiamido etyki medycznej rodzi niebezpieczeństworozszerzania (na korzyść biorców)zasad i pomijania istotnych elementówdiagnostycznych w sytuacji ludzi źle rokującychpo to, by ratować tych lepiej rokujących.mózgowej, a także zasygnalizować niebezpieczeństwa związane z samąjej definicją (niezależne od tego, jak jest ona stosowana w praktyce).Fundamentalnym problemem, jaki rodzi sama procedura stwierdzania śmiercimózgowej, a dokładniej uznawania kogoś za „materiał do przeszczepów”,pozostaje fakt, że procedury medyczne dotyczące transplantologiidopuszczają w Stanach Zjednoczonych odstąpienie od pewnych działań, jeślichory może zostać przeznaczony na przeszczepy i jeśli on lub jego rzeczniksię na to zgodzą (lub zgodzili).„Sytuację taką można wyobrazić sobie następująco: terminalnie choregopacjenta przewozi się na salę operacyjną, a tam w obecności zespołulekarzy odłącza mu się aparaturę podtrzymującą życie. Praca serca ustaje,anestezjolog czeka dwie minuty, zostaje stwierdzona śmierć, a zespółtransplantacyjny przystępuje do pobrania narządów” 11 – opisuje taką sytuację11 A. Szczęsna, Wokół medycznej definicji śmierci, w: Umierać bez lęku. Wstęp do bioetyki kulturowej, red. M. Gałuszko,K. Szewczyk, Warszawa-Łódź 1996, s. 68.Dar czy zabójstwo na granicy życia i śmierci?