SPIS RZECZY

wielu, spośród których najtrafniej odpowiedział chyba Zdzisław Krasnodębski.Otóż tak ogólnikowa oferta modernizacji poprzez westernizację skutkowaćmusi rzeczywistym utrwaleniem wykorzenienia i peryferyjności.III RP nie jest prawdziwą republiką. Jest tworem chimerycznych,wyobcowanych i zakompleksionych elit. Pod fasadą nowości kryje sięprawna kontynuacja PRL-u. Pozory praworządności osłaniają jedynie tyranię19Osłabione państwo wymaga wzmocnionychobywateli. Ta nowa rzeczywistośćmiędzynarodowa przypomina zasadniczootoczenie państwa średniowiecznego.prawa pozytywnego, w dużym stopniu pochodzącego jeszcze z czasówkomunistycznych. A republikańska ornamentyka nie jest w stanie ukryćpodstawowej prawdy: że państwo spenetrowane przez obce wywiady i mafieoraz lepiej traktujące narodowych oprawców niż bojowników wolności jestpo prostu niesprawiedliwe z natury. Czyli nie jest Rzeczpospolitą.Może więc rację ma Jadwiga Staniszkis, upatrująca rozwiązania polskichdylematów tożsamościowych w zarzuceniu tradycji i zdefiniowaniu sięjako części większej europejskiej całości, funkcjonalnej jako realizującaokreślone i bardzo ograniczone cele prowincja? Taki wariant oznaczałbywłaściwie kres polskości jako samoistnego bytu. To wyjście tyleż wygodne,co odpowiadające mentalności zgoła niewolniczej, jakże obcej polskiemuduchowi republikańskiemu, który mimo wszystko żyje. I w ostatnich latachznów się ukazał podczas wyborów z 2005 roku, kiedy to ogromna większośćwyborców poparła hasło IV RP, niezależnie od tego, jak egzotyczne siły się podnim podpisywały. Czyli opowiedziała się za budową nowego, sprawiedliwegopaństwa, takiego, jakim III RP miała być od swojego początku, ale jakimnigdy się nie stała. Tak więc również teza Legutki o zerwanej ciągłości jesttrafna tylko częściowo, bo w jakiś sposób sarmacki instynkt wolności wciążw Polakach drzemie. A wyjściem z historycznej matni nie jest wyrzeczenie sięodrębności, lecz przeciwnie – wymyślenie się na nowo.Sarmacja - niedokończona przygoda