SPIS RZECZY

geopolitycznym od dobrych trzystu lat. Równocześnie jednak przyszłyhistoryk będzie musiał obok pochwał wskazać na takie zjawiska, jak znaczącerozwarstwienie majątkowe i towarzyszące mu spore obszary biedy. Trudnoteż, aby pominął fakt, że w demokratycznym kraju tylko wyjątkowo udziałw kolejnych wyborach brała ponad połowa obywateli. Wymieniając zaśprzywódców tego okresu, będzie miał prawo na pierwszym miejscu wymienićKwaśniewskiego, który nie tylko był prezydentem przez dwie kadencje, alew dodatku w 2000 roku wygrał wybory już w pierwszej turze. Tej sztukiw Polsce chyba nikt szybko nie zdoła powtórzyć.Może się zdarzyć, że za kilkanaście lat nastąpirehabilitacja PRL i oprócz ulic Jaruzelskiego i Wałęsy – jakPan niedawno sugerował – będziemy mieli Wyższą SzkołęBiznesu im. Ireneusza Sekuły?– Sekuły może nie, ale już Mieczysława Wilczka bym nie wykluczał…A mówiąc poważnie, jeśli przetrwa demokracja i nie zniszczy jej kryzysgospodarczy, ani różni populiści, którzy w jego wyniku mogą dojść do władzy,to rehabilitacja PRL-u na taką skalę nie nastąpi. Będą oczywiście próbyrehabilitowania generała Jaruzelskiego, bo on tu jest postacią szczególną jakowspółtwórca przemian 1989 roku. Mamy Kwaśniewskiego, który wprowadziłPolskę do NATO, i Millera, który wprowadził nas do UE. To są fakty, którychnie można pominąć. Zapamiętamy też SLD, bo rządziła przez prawiepołowę kończącego się dwudziestolecia. Znacznie trudniej będzie natomiastprzekonywać o dobrodziejstwach epoki PRL, o których od czasu do czasuwspominają niektórzy starsi wiekiem działacze SLD.Czy w tych scenariuszach na przyszłość dopuszczaPan możliwość jakichś form totalitaryzmu? Dzisiajtakie zagrożenie dostrzega się głównie w nowoczesnejtechnologii, która powoli nas od siebie uzależnia,kontroluje, odbiera nam kolejne wycinki prywatności.Oczywiście wszystko to „dla naszego dobra i wygody”. Czyto jest realne zagrożenie? A może realny jest scenariuszjakiegoś krwawego totalitaryzmu, podobnego do tychz XX wieku?