SPIS RZECZY

163Kiedy szedłem na tę rozmowę, wstąpiłem dojednego z największych warszawskich Empików.Jaka literatura polityczna jest tam najlepiejeksponowana? Dzieła zebrane Adama Michnika, SBa Lech Wałęsa, książka Zyzaka o Wałęsie i wspominkiLeszka Millera, jak to nas dzielnie wprowadzał doUnii Europejskiej. Same podsumowania, rozliczenia.Jakaś paranoja. Brakuje książek wychylonychw przyszłość. Jest ich jak na lekarstwo, a te, któresą, choćby Władza globalizacji Jadwigi Staniszkis,przeszły praktycznie bez echa. Nie czyta ichinteligencja, nie czytają ich politycy. Wolą rozkładaćna części życiorys Wałęsy, co oczywiście jest w pełniuprawnione, ale nie jako dyskusja zastępcza.Wychodzę z tego Empiku, a na drzwiach wisi plakatreklamujący występ jednego ze znanych kabaretówpt. Od III do V RP. Tylko kabarety zastanawiają siędzisiaj nad przyszłością Polski?– Faktycznie jest marnie. Zgadzam się z Pańską opinią, że kondycjaintelektualna jest marna, nie tylko samych polityków, ale także tych, którzyzajmują się opisywaniem polityki: politologów, socjologów, historyków,publicystów. Prawie wszyscy swoje wypowiedzi ograniczają do krótkichgatunków dziennikarskich, a nikt nie pisze dłuższych, głębszych analizna temat przyszłości Polski. Polscy politycy w zasadzie nie piszą żadnychprogramowych książek, bo uważają, że nikt tego nie będzie czytał, a jak jużcoś napiszą, to nędzne broszurki, do których rzeczywiście nikt nie zagląda,bo znajdzie tam ogólniki i banały. Nie ma nawet książek opisujących obecnepartie polityczne. Panuje przekonanie, że to są niepoważne tematy. Za tematypoważne uchodzą prace analizujące teorię demokracji wedle rozmaitychzachodnich teoretyków, z których trudno jednak dowiedzieć się czegośkonkretnego o nadwiślańskiej polityce.Tutaj przegrywamy kompletnie z II RP. Przypomnę olbrzymie bogactwoanalizy naukowej i publicystyki, którą próbowali uprawiać politycyi publicyści z różnych opcji, począwszy od Mieczysława Niedziałkowskiegoz PPS po ludzi z Falangi.Blaski i cienie III RP