SPIS RZECZY

151obecną klasę polityczną. To jest pytanie o przyszłość polskiej demokracjii trudno tutaj o jasną odpowiedź.Nie jest tak źle. Odnieśliśmy sukces, ale sukceszawsze ma swoją cenę, a jej częścią jestwłaśnie nijakość Polski.Pan mocno akcentuje wpływ jednostek na politykę,a jednostki mają duży wpływ na rzeczywistość. Którejednostki najbardziej zawiodły?– Na początku, do roku ’91, najbardziej zawiedli Tadeusz Mazowieckii Lech Wałęsa. Uważam, że oni źle rozpoznali układ sił w Polsce na początkulat 90. Najpierw przecenili rozmiary zakulisowych wpływów obozukomunistycznego, drżąc przed partią generałów i kiedy w końcu po puczuJanajewa i upadku Związku Sowieckiego uznali, że tego zagrożenia nie ma,to z kolei – i to dotyczy już nie tylko Mazowieckiego i Wałęsy – całe elitysolidarnościowe poczuły się zbyt pewnie.Teza, że skoro komuniści się rozpadli, to teraz my będziemy się dzielićwładzą, okazała się prawdziwa na półtora roku. Potem postkomuniściwrócili do władzy wskutek rozbicia obozu solidarnościowego. Ponad 2miliony głosów, które dały SLD zwycięstwo w 1993 roku, nie robią wrażeniaw porównaniu z prawie dwukrotnie większą liczbą głosów oddanych naugrupowania postsolidarnościowe, które wskutek rozbicia nie wprowadziłyani jednego posła do sejmu. To pokazuje skalę błędu całego obozupostsolidarnościowego.Patrząc zaś na to z perspektywy dwudziestolecia, nie mogępodarować Wałęsie i Mazowieckiemu zwłaszcza jednej rzeczy. Chodzio wymiar sprawiedliwości i pozostawienie go w takim kształcie,w jakim odziedziczyliśmy go po PRL. Poza kilkoma skompromitowanymiprokuratorami, na czele ze słynną Bardonową, niczego tam nie zmieniono.Cały system wymiaru sprawiedliwości, budowany na zasadzie skrajnegoBlaski i cienie III RP