SPIS RZECZY

naprawdę potrzebna do tego będzie faza przejściowa, czyli okres dyktatury.Chodziło mi o to, że skala wyzwań społecznych i ekonomicznych, które stojąUczestniczyłem w takiej debacie, gdzie znanyhistoryk, politolog, ekonomista i socjologmieli porównać II i III RP. Wszyscy uczestnicytej ankiety uważali, że klasa polityczna IIRP była o niebo lepsza od klasy politycznejIII RP, wyżej oceniali też bilans dokonań Polskimiędzywojennej w sferze kultury.przed krajem odchodzącym od komunizmu, jest tak wielka, że wymagaćbędzie jakiejś formy rządów autorytarnych, po której dopiero nastąpidemokracja. Zakładałem, że napięcia społeczne związane z transformacjągospodarczą będą tak wielkie, iż system demokratyczny najzwyczajniej tegonie przetrwa. Na szczęście się pomyliłem.Taka była taka moja diagnoza na początku lat 90. Po prostu nie wierzyłem,że możemy od razu przejść do budowy demokracji w takim normalnym,zachodnim sensie. A to się okazało możliwe. Oczywiście trwało to kilka lati nie obyło się bez zawirowań, chociażby wtedy, gdy oskarżano Wałęsę, żedąży do dyktatury. Przypomnę choćby historię tzw. nocy teczek i całą historięzwiązaną z upadkiem rządu Olszewskiego, a później tzw. inwigilację prawicyi obiad drawski. Tak naprawdę Wałęsa w ’91 roku, a dokładnie do wyborówparlamentarnych w październiku ’91 roku, mógł podjąć próbę ustanowieniasystemu autorytarnego, ale on na szczęście tylko o tym mówił i to w Polsce.Rzeczywiście miał kilka wypowiedzi, w których sugerował, że za chwilęweźmie „wszystko za twarz”, ale nigdy realnie tego nie próbował zrobić.Moja diagnoza okazała się na szczęście fałszywa. Ja się bałem nowejdyktatury, jakiejś nacjonalistycznej czy może raczej populistycznej. Zupełnienie wierzyłem, że to wszystko może się tak dobrze potoczyć. Generalniebowiem uważam, że na przestrzeni ostatnich dwudziestu lat losy Polskipotoczyły się znakomicie. Co nie znaczy, że nie doznałem też całegoszeregu rozczarowań.