SPIS RZECZY

przyjmiemy krótszy okres, to trwał on do września 1989 roku, czyli dopowstania rządu Mazowieckiego, ale w dłuższej perspektywie datowałbymjego kres na grudzień ’90 roku, kiedy to Wałęsa został prezydentem.To wtedy komuniści oddali ostatni ważny urząd, chociaż mnóstwopozostałości starego systemu dalej zostało. Była jednak wielka nadzieja, że147W styczniu ’89 byłem pesymistą, bouważałem że komuniści realizują kolejnywielki socjotechniczny manewr. Tkwiłem w tymprzekonaniu do 4 czerwca.Wałęsa zrobi drugą falę rewolucji i skończy z pozostałościami po PRL. Dopierow 1992 roku okazało się, że drugiej fazy rewolucji już nie będzie.Czy to było w ogóle w zasięgu Pańskiej wyobraźni,że za dwadzieścia lat będzie Pan cenionymkomentatorem politycznym, który na łamach kilkuogólnopolskich dzienników i kilku prywatnychtelewizji będzie krytykował i Wałęsę, i Jaruzelskiego?No, i że Pana gabinet będzie znajdował się na 28.piętrze supernowoczesnego biurowca w centrumWarszawy?– Nie patrzyłem na to w takich kategoriach osobistych. Zaczynałemwówczas pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim i zakładałem, że długie latabędę pracował jako nauczyciel akademicki. To się zresztą sprawdziło, bo dodziś tam pracuję, co też sobie bardzo cenię.Jakoś w tym okresie, chyba to był rok 1990, napisałem bardzopesymistyczny tekst do „BruLionu”, zdaje się jeszcze pod pseudonimem. Byłoto kalendarium do fikcyjnej książki na temat przewrotu czerwcowego, gdziekreśliłem wizje ustanowienia w Polsce dyktatury w ciągu kilku najbliższychlat. Założenie było takie, że nie można przejść od totalitaryzmu czy sytemuquasi-totalitarnego, jaki panował w PRL, bezpośrednio do demokracji, że takBlaski i cienie III RP