SPIS RZECZY

127rzymskokatolickim. Wspólne deklaracje chrystologiczne Asyryjskiego KościołaWschodu 24 (niepoprawnie nazywanego nestoriańskim) czy OrmiańskiegoKościoła Apostolskiego z Kościołem katolickim czy dialog teologicznyz Kościołem koptyjskim nie pozostawiają złudzeń, że wspólnoty te łączy (wznacznym stopniu) wspólna wiara. I to mimo iż wiele wieków temu ich drogirozeszły się – jak wówczas sądzono z głębokich przyczyn teologicznych, a jakWspólna wiara opiera się na żmudnymprzeanalizowaniu dokumentów wyznaniowychwspólnot i cierpliwym przedzieraniu się przezich polemiczny ton ku prawdzie jaką zawierają.się okazało – głównie z powodu wzajemnego niezrozumienia i sprzecznościterminologicznych. A jednak wspólnoty te nadal pozostają odrębnymi ciałamiwyznaniowymi. Nie ma między nimi widzialnej jedności, która powinna byćnaturalnym znakiem osiągniętych porozumień.Do takiego wniosku doszedł w ubiegłym roku jeden z najwybitniejszychasyryjskich teologów biskup Mar Mawai Soro, który wraz z tysiącem„nestoriańskich” rodzin zdecydował się przyłączyć do wspólnoty z Rzymem.Na skutek wieloletnich studiów teologii katolickiej i nestoriańskiej orazdialogu z Kościołem rzymskim hierarcha doszedł do wniosku, że „obiewspólnoty wyznają tę samą wiarę apostolską i zachowują tę samą praktykęwiary”. Do podobnej konstatacji doszło już ponad dwadzieścia lat temuwielu asyryjskich księży i wiernych, którzy w nieoficjalnych rozmowachprzyznawali, że między ich Kościołem a Kościołem Rzymu nie ma różnicdoktrynalnych poza, być może, kwestią pojmowania prymatu papieskiego.Mimo tego dość powszechnego przekonania, pogłębianego jeszcze w trakciedialogu, w roku 2004 patriarcha wraz z częścią biskupów zdecydowali sięzastopować dialog. Z taką decyzją biskup Soro nie potrafił się pogodzić.ła wchłonięta do Jego natury boskiej, wybierając rozwiązanie św. Cyryla z Aleksandrii, który mówił o jednej wcielonejnaturze Słowa Bożego” – opisuje specyfikę Kościołów przedchalcedońskich Ronald G. Robertson. R. G. Robertson,Chrześcijańskie Kościoły Wschodnie, tłum. K. Bielawski, D. Mionskowska, Bydgoszcz 1998, s. 33.24 Deklaracja zawiera uznanie, że dwa różne sposoby wyrażania wiary w tego samego Chrystusa i jego naturęnie oznaczają odmiennej wiary, uznano także tytuł Theotokos, który pierwotnie był przez nestorian odrzucany.Między kultem dialogu a prowadzeniem dialogu