SPIS RZECZY

Nasza walka ‘68. Doświadczenia literackiej podróży113wystawę pt. Prześladowania Żydów. Całe przedsięwzięcie skończyło się bardzoszybko, gdy w 1965 roku Rudi Dutschke, Bernd Rabehl i Christian Semlerzyskali decydujący wpływ w SDS. Od tego momentu „kwestia rozliczeńokresu narodowego socjalizmu stała się nieistotna”. Strecker nigdy już nieotrzymał „od tych ludzi” żadnych pieniędzy na swoje projekty. Dziś dokonujenastępującego bilansu: „Aktywistom antyautorytaryzmu zależało głównie naspektaklu. (...) Okres narodowego socjalizmu nie był tematem, przy którymmożna by było radośnie i spontanicznie się wyszaleć. Ofiary oraz obowiązeksprawowania opieki nad nimi wymknęły się z pola widzenia. Wszystko byłopodporządkowane idei totalnej rewolucji” 10 . Dlaczego Dutschke czy Rabehl nieinteresowali się zbrodniami narodowego socjalizmu, może pozostać pytaniemotwartym. Dlaczego jednak ich ignorancja i obojętność stały się nagledominujące wśród młodych ludzi? Tłumaczę to sobie w następujący sposób.Studenci spod znaku ’68 w okresie dorastania musieli patrzećw otchłań Auschwitz. Nie byli na to przygotowani oraz nie otrzymaliniezbędnego wsparcia zarówno ze strony rodziny, jak i społeczeństwa.Siły, które forsowały masowe działania uświadamiające na tematzbrodni nazistowskich, umiejscowiły się w państwowych instytucjach:w parlamentach, administracji wymiaru sprawiedliwości orazw zróżnicowanym stopniu w ministerstwach federalnych i krajowych.Wielkie debaty na temat przedawnienia, które odbywały się w niemieckimBundestagu, utworzenie Centrali Badania Zbrodni Narodowosocjalistycznych,ciągłe spory w sprawach restytucji – tego wszystkiego w żadnymrazie nie domagała się większość społeczeństwa. Wręcz przeciwnie. Towbrew tej większości organy konstytucyjne drugiej republiki niemieckiejrealizowały politykę rozliczeń z narodowym socjalizmem. Procesy przeciwzbrodniom narodowego socjalizmu prowadzone od 1958 roku przez wymiarsprawiedliwości przy asyście mediów, które w latach 1967-1977 odbywałysię prawie codziennie przed federalnymi sądami przysięgłych, niosły ze sobądla młodych ludzi ten sam przekaz. Oskarżonymi byli z reguły mężczyźni,którzy ani wcześniej, ani później nie byli karani, którzy wykonywali normalnezawody i wywodzili się ze wszystkich warstw społecznych i tym samymniepokojąco przypominali najbliższych sąsiadów, aptekarza z naprzeciwka,lekarza domowego, szanowanego nauczyciela czy też własnego ojca.10 Dorothea Hauser w rozmowie z Reinhardem Steckerem nt. akcji SDSDorothea Hauser w rozmowie z Reinhardem Steckerem nt. akcji SDS Ungesühnte Nazijustiz, w: Ästhetik &Kommunikation, numer 140/141, 39. 2008. (Tytuł numeru: Die Revolte. Themen und Motive der Studentenbewegung),s. 147-154.