SPIS RZECZY

TOMEK F.MÓJ OJCIECczwartek, 25 czerwca 2009„Gość w dom,bigos do szafy”- to dobre!Mój ojciec nigdy nie był heroiczną postacią. Żadnymwzorem do naśladowania, nikim szczególnym, kto mógłbybłyszczeć w mojej prywatnej historii jako moralnypunkt odniesienia. Niczego mnie świadomie nie nauczył(nieświadomie sporo, wielokrotnie przychodził do domuw odmiennym stanie świadomości i do dziś mam przez touraz do alkoholu, chociaż jakaś rodzinna legenda głosi, żena jakimś rodzinnym spędzie poczęstował mnie dla kawałuspirytusem i do dziś mną trzęsie na widok wody ognistej).Nie naprawialiśmy razem rowerów, pływać też zacząłemsam, bo z jego pomocą raz omal nie utonąłem.Miłość do książek urodziła się we mnie sama, bo mieliśmyich setki, ale kupowane były raczej pod dyktando mody, czegoprzykładem jest Ulisses, w którym znalazłem nieporozcinane kartki– około 20 lat po zakupie. Byłem puszczony samopas, a i ojciecmój szedł przez życie raczej siłą inercji niż świadomych wyborów– prawie że ofiara naszej historii. Był w „Solidarności” i raz nawetzabrał mnie (5-letnie dziecko) na manifestację, która skończyła siępałowaniem ludzi w pobliskim kościele, do którego nas zapędzono.W grudniu, gdy ogłoszono stan wojenny, zmobilizowano goi zamknięto w wozie na stanowisku radiotelegrafisty. Po powrociespalił swoje „solidarnościowe” papiery. Dopiero ostatnio w rozmowiez moim teściem, swoim równolatkiem, bardziej szczegółowoopowiedział tę historię. Po ’89 roku jakiś czas pracował w banku, alegdy ten się zrestrukturyzował, wyrzucono go na bruk i zajmowałsię potem handlem odzieżą, którą szyła mama. Raz lepiej, raz gorzejszło. Ale nie o tym, nie o tym...