SPIS RZECZY

133cudem pozostawiliby swoje małe ojczyzny, swe rodziny, pracę i dobytek,gdyby miało chodzić jedynie o „zmyślone opowieści”, w uszach żydowskichbrzmiące jak profanacja? W ich prawdziwym i żywym interesie byłobyraczej milczeć. Uciec z Jerozolimy, powrócić do swych łodzi i zająć się czymśpożytecznym. Skoro Chrystus skończył w tak haniebny sposób, wykończonypośród bandziorów, obłożony klątwą przez najwyższe autorytety, najlepsząrzeczą byłoby przerzucić stronicę i rozpocząć nowy rozdział życia. Przecieżzdawali sobie sprawę z konsekwencji, na jakie się narażają. Przyglądalisię rzezi, jaką sprawiono Jezusowi. Tymczasem byli gotowi zapłacić każdącenę, w postaci utraty dóbr, więzi uczuciowych, dobrego imienia czy nawetsamego życia za przywilej głoszenia innym wydarzeń związanych z Jezusem.W których – dodajmy – odegrali (jak choćby Piotr) nie najbardziej chlubnąrolę tchórzy, zdrajców czy uciekinierów. Świadczyli o zwycięstwie Chrystusanad śmiercią wbrew swojej dobrej reputacji. Gdzie znaleźć mocniejszedowody wiarygodności?Ma to ogromne znaczenie, zwłaszcza z punktu widzenia jednejz największych wątpliwości zasianych przez ewangelickich i katolickichbiblistów XIX wieku w sercach ludzi dotąd cieszących się niezmąconąłaską wiary. Wątpliwość dotyczyła rozgraniczenia wprowadzonegopomiędzy „Jezusem historii” a „Chrystusem wiary”, gdzie pierwszymiał oznaczać historyczną postać słynnego kaznodziei żydowskiego, doktórej zweryfikowaniaautentyczności nie mamyżadnych dostępnychnarzędzi, drugi natomiastjest wytworem nadzieii wyobraźni Jego uczniów,którzy nigdy niepogodzili się z prozaicznościąNajwiększy sekret ludzkości. Tajemnica Jezusa Chrystusa