SPIS RZECZY

Mam przyjaciela, który bardzo szybko się wzbogacił – w latach 90. wszedłdo setki najbogatszych Polaków. Byłem świadkiem, jak uczył swoje dziecioszczędzania – puszki po napojach zawozili do automatu, który w zamianza nie wypłacał jakieś drobne kwoty. Ten człowiek z ołówkiem w ręku liczyłswoje wydatki domowe. Bogactwo szło u niego w parze z ascezą.Tego się u nas w Polsce często nie rozumie – przeważa myślenie, że trzebasię dorobić, żeby wreszcie zacząć używać życia, a przecież bogactwo nie jestSpotykam często ludzi, którzy są takzadufani w sobie, że nie chcą słuchać uwago ascezie. Mają sławę i poważanie, dopieropo jakimś czasie okazuje się, że taki sukcesowocuje pustką.do tego! Ma inną naturę. Bogactwo służy do budowania dobrej cywilizacji,tworzenia miejsc pracy. Jeśli ktoś jest sprawny, ma dobre pomysły i sam siębogaci, to tworząc miejsca pracy, pomaga tym, którzy nie są tak przebojowi,którzy potrafią mniej. A więc bogactwo obliguje do pomagania innym. Jeślinie jest używane w tym celu, to – brzydko mówiąc – zaczyna śmierdzieć.Jeśli ktoś ma sukcesy biznesowe, a nie dzieli się nimi z innymi – zaczynazakręcać się wokół siebie. Zaczyna mu się wydawać, że jest pępkiem świata,staje się nadwrażliwy, przejęty sobą, dużo złych rzeczy dzieje się wtedyw człowieku – stąd już tylko krok do ciężkich zaburzeń psychicznych,chorób duszy…Jezus w Ewangelii daje nam za wzór takie stworzenia, jak liliewodne czy ptaki niebieskie, które żyją tylko dzięki Bogu, niemuszą się starać, zabiegać o pożywienie, dach nad głową...– Ja jestem zwolennikiem wolnego rynku, bo to oznacza ryzyko, a ryzykooznacza szanse na rozwój. Ewangelia jest zbudowana na ryzyku – wiara,wyjście ze swojego świata, opuszczenie tego, co bliskie i znane – to jestryzyko. Nie można się rozwijać, zdobywać Królestwa Bożego, nie ryzykując.Jeśli ktoś chce być człowiekiem wierzącym, a zarazem unika ryzyka, to nie dasię tego połączyć.