Van welvaart naar welzijn

DuurzaamheidsdimensiesConceptueel kader en methodologieTer bepaling van de regionale duurzaamheid heeft Rabobank een model ontwikkeld.Een uitgebreide beschrijving en verantwoording van de methodologie kanworden teruggevonden in de Special 2013/10 ‘Van welvaart naar welzijn –Conceptueel kader en methodologie’. In ditFiguur 1: Conceptueel raamwerkhoofdstuk zullen we een korte samenvattinggeven.Bron: RabobankDe duurzaamheidsmonitor meet de kwaliteitvan leven in een regio op sociaal, cultureel,ecologisch en economisch gebied (figuur 1).De kwaliteit van leven hier en nu geeft eenindicatie van het welzijn van de mensen die opdit moment in Nederland leven. De negenkerndimensies die de kwaliteit van leven vande huidige generatie weergeven zijn 1) de materiëlelevensstandaard, 2) gezondheid, 3)scholing, 4) persoonlijke activiteiten inclusiefwerk, 5) politieke stem en goed bestuur, 6)sociale verbanden en relaties, 7) milieu en deleefomgeving, 8) persoonlijke onzekerheid en9) economische onzekerheid. Omdat de dimensie‘politieke stem en goed bestuur’ veelal op nationaal niveau is geregeld,hebben we deze kerndimensie buiten beschouwing gelaten bij de regionale doorvertaling.Overigens is het belangrijk om op te merken dat deze kerndimensiesonderling afhankelijk zijn. Ze zijn niet alleen direct van invloed op de kwaliteitvan leven, maar soms ook indirect via andere kerndimensies.De kwaliteit van leven later heeft betrekking op het welzijn van toekomstige generatiesdie hier leven. De kwaliteit van leven van toekomstige generaties is afhankelijkvan de beschikbaarheid van hulpbronnen. De hoeveelheid hulpbronnendie een samenleving tot haar beschikking heeft, kan worden gemeten aan dehand van de totale kapitaalvoorraad. Daarbij gaat het om het economische, hetmenselijke, het natuurlijke en het culturele kapitaal.De duurzaamheidsscores voor de regio’s zijn berekend aan de hand van 45 variabelenwaaruit de dimensies bestaan. Hoewel in de praktijk iedereen een regioop een eigen manier beleeft en op zijn of haar manier waarde toekent aan deeigenschappen van een regio, is in de duurzaamheidsmonitor een keuze gemaaktvoor kenmerken waaraan op basis van een ‘objectief’ gemiddelde een afwegingkan worden gemaakt of ze positief dan wel negatief bijdragen aan de betreffendedimensie van duurzaamheid. De gekozen variabelen geven slechts eengrof beeld van de status van duurzaamheid van regio’s. Het ontbreken van gegevensover verschillende aspecten die we wel graag zouden meten, maakt hetlastig om tot een universele en theoretisch tot in de puntjes verantwoorde maatstafvoor duurzaamheid te komen. Dit is een probleem waar nagenoeg eenieder5