Polityka równości płci Polska 2007

tycznego przesunięcia do kategorii zasiłkobiorczyń i klientek opieki społecznej. Działania w dziedziniepolityki rynku pracy lub polityki społecznej nie uwzględniają zróżnicowania jej podmiotówze względu na płeć.Polityka równych szansPrzepisy zawarte w innych aktach prawnych, przede wszystkim dotyczących pracy, świadczeńrodzinnych, osób niepełnosprawnych, promocji zatrudnienia i przeciwdziałania bezrobociu,czy ubezpieczeń społecznych, także stanowią element polityki państwa w odniesieniu doproblemu ubóstwa. Biorąc pod uwagę skalę biedy wśród dzieci w Polsce, ważnym elementempolityki zapobiegania odtwarzaniu biedy przez następne pokolenie jest system edukacji (potencjalniestwarzający możliwość zdobycia lepszych kwalifikacji niż rodzice, co z kolei zwiększaszanse na awans społeczny).W Polsce gender mainstreaming (GM) nie jest zasadą trwale wpisaną w konstrukcję politykiprzeciwdziałania ubóstwu i wykluczeniu społecznemu. Można by powiedzieć, że polityka ta,w przeciwieństwie do problemu, z którym ma walczyć, „nie ma płci”. Pewne nadzieje na zmianętego stanu rzeczy można wiązać ze przynależnością Polski do Unii Europejskiej (której dyrektywyw zakresie wcielania w życie gender mainstreaming Polska jest zobowiązana realizować) i działaniemDepartamentu ds. Kobiet, Rodziny i Przeciwdziałania Dyskryminacji przy MinisterstwiePracy i Polityki Społecznej (MPiPS). Choć wydaje się, że głównym obiektem zainteresowania tejkomórki są problemy rodziny, departament odpowiada też za promocję i realizację dyrektyw UniiEuropejskiej w odniesieniu do problematyki gender.Cele polityki równości płci w zapobieganiu ubóstwuCelem polityki równości płci w sferze przeciwdziałania ubóstwu powinno być chronienie takkobiet, jak i mężczyzn przed popadaniem w ubóstwo. Kolejnym celem polityki na rzecz równościpłci w odniesieniu do omawianego problemu powinno stać się zapewnienie równości szans kobieti mężczyzn na wyjście z biedy, a także ograniczenie jej głębokości i negatywnych skutków.Biorąc pod uwagę rozmaite determinanty i czynniki sprzyjające popadaniu w biedę i jej przedłużaniu,powyższe cele nie mogą być osiągnięte bez realizacji postulatów równości płci w tychsferach życia, które wydają się kluczowe z punktu widzenia zagrożenia ubóstwem, np. na rynkupracy czy w sferze edukacji.Przeciwdziałanie ubóstwu z pespektywy równości płci nie jest łatwym zadaniem. Po pierwsze,samo ubóstwo jest problemem uwarunkowanym przez wiele czynników różnego rodzaju i trudnojest skutecznie mu zapobiegać (ale i interweniować) inaczej, niż przez równoczesne uruchomieniedziałań przynależących do różnych działów polityki społecznej. Zniwelowanie zróżnicowaniaubóstwa ze względu na płeć wymaga, de facto, zmian o charakterze świadomościowym i ideologicznym.Zajmując się aktywizacją czy szkoleniem bezrobotnych, nie możemy abstrahować odnaszej wiedzy na temat istniejących w społeczeństwie ograniczeń uwarunkowanych stosunkiemdo płci.Uwzględniając owe uwarunkowane rolami płci ograniczenia zewnętrzne nie powinno się ichwpisywać w logikę działań. Świadomość ograniczeń, na jakie napotykają kobiety i mężczyźni powinnasłużyć pomocy w ich przezwyciężaniu. Planując na przykład działania na rzecz kobiet, należyuwzględnić, że są one zwyczajowo odpowiedzialne za opiekę nad dziećmi i starszymi lub niedołężnymidomownikami, i że zwyczajowo do nich należą domowe obowiązki. Skuteczne zaproszenie dodziałania kobiet powinno więc zawierać ofertę odciążenia ich w owych obowiązkach, np. w formieopieki nad dziećmi. Nie musi być to od razu grupa przedszkolna, taką rolę mogą pełnić formy samopomocystworzone przez same kobiety. Należy pamiętać o tym, że biedne kobiety cierpią na dotkliwybrak czasu, ponieważ często nie są np. w stanie kupić oszczędzających czas urządzeń lub usług.Jednocześnie nie powinno się reprodukować automatycznie systemu, który z kobiet czyni bardziejnarażone na popadnięcie w biedę. Wiedza o zróżnicowaniu biedy kobiet i mężczyzn powinna służyćprzeciwdziałaniu dyskryminacji na tym polu, nigdy zaś ją wspierać czy utrwalać.Decydenci i główni aktorzy78Kształtowanie polityki przeciwdziałania ubóstwu i łagodzenia jego skutków leży główniew kompetencjach Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej. Jest ono odpowiedzialne za formułowaniestrategii polityki równości płci w odniesieniu do przeciwdziałania ubóstwu i jej skutecznąRozdział 6