Polityka równości płci Polska 2007

Kim są natomiast mężczyźni? „Mężczyźni mają zrozumienie dla spraw świata, chętnie angażująsię w problemy swojego otoczenia, w określone dzieło”. „Warto prześledzić wytworzone naprzestrzeni długiej historii wzorce zachowań mężczyzny oparte, z jednej strony, na wrodzonychpredyspozycjach, z drugiej zaś wynikające z pełnionych funkcji społecznych”. Jakie są to wzorce?Król, wojownik, mędrzec, mag, kochanek, ojciec.Brak odważnie podejmowanego tematu przemocySzczególnie przemocy ze względu na płeć, choć oczywistym jest, że wiele dziewcząt na codzień doświadcza napastowania seksualnego, musi znosić seksistowskie uwagi i dowcipy na tematseksu. W żadnym podręczniku do języka polskiego nie ma uwag dotyczących wulgaryzmów,języka seksistowskiego, dyskryminującego języka przemocy. Jedynie w nielicznych autorskichprogramach (do klas licealnych) mówi się o pokonywaniu presji seksualnej, krzywdzie związanejz przedmiotowym traktowaniem człowieka w dziedzinie seksualnej. Nie porusza się tematówzwiązanych z wykluczeniem społecznym, seksualnym, płciowym, rasizmem, antysemityzmem.Jedna z autorek podręczników, w którym poruszone zostały w większym stopniu niż w innychpracach zagadnienia kobiet i mniejszości, otrzymała taką oto recenzję od ministerialnego rzeczoznawcy:Autorka stara się godzić w swoim wykładzie dziejów „interesy” państwa, Kościoła, Żydów– innych „mniejszości”, również kobiet. Wiadomo, obowiązuje zasada „poprawności politycznej”.Robi to wszakże w sposób sztuczny i koniunkturalny.Nieobecność kobietW programie historii do gimnazjum na przestrzeni opisywanych 5 tys. lat kobiety pojawiająsię zaledwie kilkakrotnie. Istnieje podręcznik do najnowszej historii Polski (od 1945 r.), w którymnie ma mowy o żadnej kobiecie, i nie ma jej na żadnym zdjęciu. Autorzy innej książki ułożyli listę167 postaci, które uczeń gimnazjum powinien znać. Wśród nich znalazło się 5 kobiet, a ich wybórbył chyba dość przypadkowy, ponieważ są to: Safona, Kleopatra, Jadwiga Andegaweńska, carycaKatarzyna II i Wisława Szymborska. Ale o ich życiu i osiągnięciach niewiele się dowiadujemy.W podręcznikach nie znajdziemy nic ani na temat codziennej pracy kobiet w gospodarstwiedomowym, ani na temat ich pracy w warsztatach rzemieślniczych, manufakturach, fabrykach,biurach i urzędach. Nie poznajemy losów i osiągnięć wybitnych kobiet sprawujących władzę, aktywnychna polu dyplomacji, polityki i gospodarki, odnoszących sukcesy w nauce, sztuce i literaturze.Nie znajdujemy historii kobiet dyskryminowanych, niewolonych, torturowanych, palonych nastosach, zabijanych. W materiałach źródłowych nie zamieszcza się listów, pamiętników, wierszy,zdjęć obrazów i rzeźb będących dziełem kobiet.O niektórych zdawkowo się wspomina, ale inaczej niż o wybitnych mężczyznach. Mimo żeMarysieńka Sobieska jest bardzo znaną postacią, w jednym z podręczników pod portretem całejrodziny Sobieskich z Marysieńką i gromadką dzieci widnieje podpis: „Król Jan III Sobieski z synem”.W podręcznikach mężczyzna jest przedstawiany jako założyciel, przywódca, polityk, wojownik,kapłan, mędrzec; pisze się: „był twórcą i realizatorem”, „stanął na czele”, „zainicjował”,„sukces był jego zasługą”, „odegrał fundamentalną rolę”. W nielicznych biogramach wybitnychkobiet przeczytamy: „kochali ją poddani”, „była dobra i pobożna”, „inteligentna i wykształcona,ale niezbyt urodziwa”, „przyczyniła się”, „za jej panowania”, „zwróć uwagę na biżuterię i wychudłepoliczki cesarzowej” (chodzi o cesarzową Teodorę). W biogramach kobiet pojawiają się nietylko wzmianki o wyglądzie, ale także o życiu seksualnym; pod portretem Katarzyny II widniejązdania: „Jej słabością byli kochankowie, pod koniec życia niewybredna erotomania starzejącejsię cesarzowej przybrała skandaliczny charakter”. O życiu seksualnym słynnych mężczyzn nieprzeczytamy nic.Brak informacji o feminizmieFeminizm czy informacja o ruchach emancypacyjnych pojawia się w podręcznikach bardzorzadko. Często natomiast autorzy zestawiają emancypacyjne dążenia kobiet z niekorzystnymizjawiskami społecznymi, takimi jak zepsucie obyczajów, rozkład rodziny, rozluźnienie więzi.Oto przykład: „Do końca lat siedemdziesiątych wiele postulatów [...] kobiet zostało spełnionych.Dokonała się prawdziwa rewolucja obyczajowa, w wyniku której nastąpiła daleko idąca modyfikacjamodelu rodziny oraz systemu oświatowego. Procesowi rozpadu tradycyjnego i powstawanianowego społeczeństwa amerykańskiego towarzyszyło wiele niepokojących zjawisk. Wśród nichwymienia się najczęściej wzrost przestępczości, rozpowszechnienie narkomanii, osłabienie więzirodzinnych, spadek poczucia odpowiedzialności obywatelskiej oraz zanik samodzielności i przedsiębiorczości”.Lub: „Przedłużeniem fermentu społecznego w latach siedemdziesiątych był rozwój amerykańskichruchów feministycznych, słusznie walczących z dyskryminacją zawodową kobiet, ale głoszącychnierzadko dość szokujące hasła (np. teza o społecznym, a nie biologicznym uwarunkowaniupłci – «nikt się nie rodzi kobietą»)”.51Edukacja