Polityka równości płci Polska 2007

Cele polityki równości płci w sektorze pracySpołeczny podział pracy obciążający kobiety pracami nieodpłatnymi, a mężczyzn płatnymi,spowodowany jest głęboką nierównością płci i ją reprodukuje. Polityka równości płci w kontekściepracy wymaga działań na rzecz osiągnięcia dwóch celów strategicznych:• równego podziału prac nieodpłatnych między kobietami i mężczyznami, szczególnie w gospodarstwachdomowych;• równego udziału oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w pracy zarobkowej.W krótszej perspektywie czasowej polityka społeczna powinna m.in.:• zapobiegać negatywnym dla kobiet skutkom społecznego podziału pracy (np. przez płacenieprzez mężów składki emerytalnej dla pracujących w domu żon, płacenie przez państwoskładki emerytalnej kobietom na urlopach wychowawczych, w przypadku rozwodu małżonków– podział kapitału emerytalnego obojga małżonków, bez względu na to, czy kobietawykonuje też pracę zarobkową);• ułatwiać obu płciom godzenie życia zawodowego z rodzinnym (np. przez elastyczny dlaobu płci czas pracy, rozbudowę sieci opieki instytucjonalnej nad dziećmi).Decydenci i główni aktorzyOrgany rządu – przede wszystkim Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej oraz Departamentds. Kobiet, Rodziny i Przeciwdziałania Dyskryminacji w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego– monitorowanie i nadzór nad pracami rządu w kwestiach równości płci, a takżebieżące monitorowanie powstającego prawa pod kątem równości płci oraz pracy odpłatneji nieodpłatnej.Państwowa Inspekcja Pracy – monitorowanie prawa pracy z uwzględnieniem perspektywypłci.Jednostki Samorządu Terytorialnego – tworzenie lokalnych strategii rozwoju z uwzględnieniempolityki równości płci.Organizacje pozarządowe – w szczególności organizacje zajmujące się kwestiami przeciwdzałaniadyskryminacji ze względu na płeć w zatrudnieniu oraz organizacje kobiece – udziałw konsultacjach społecznych prorównościowych projektów rządowych w dziedzinie pracy, tworzenierekomendacji dla strony rządowej, dzielenie się dobrymi praktykami działań promującychi wzmacniających równość kobiet i mężczyzn na rynku pracy.Instytucje rynku pracy – tworzenie lokalnych, regionalnych, krajowych strategii zatrudnieniai rozwoju rynku pracy z uwzględnieniem perspektywy równości płci.Organizacje pracodawców – udział w konsultacjach społecznych, promowanie prorównościowychrozwiązań jako standardu w przedsiębiorstwach.Pracownicze związki zawodowe – monitorowanie przestrzegania praw pracowniczychz uwzględnieniem równości płci, lobbowanie u pracodawców wprowadzania zmian tworzącychrównościowe środowisko pracy.Jednostki akademickie – prowadzenie analiz i badań diagnozujących zmiany status quo w zakresiepracy płatnej i nieodpłatnej, projektowanie prorównościowych rozwiązań i modeli ekonomicznych.Media – podnoszenie poziomu świadomości społecznej w zakresie równych praw kobieti mężczyzn w zatrudnieniu i w rodzinie, podnoszenie świadomości praw pracowniczych i wiedzyo środkach ich egzekwowania.Wskaźniki polityki równości płci w sektorze pracyW obszarze pracy nieodpłatnej – wskaźniki segregowane ze względu na płeć:• rodzaj czynności wykonywanych w gospodarstwie domowym;• czas pracy w gospodarstwie domowym;• czas pracy związany z opieką nad dziećmi, osobami niepełnosprawnymi, starszymi;43Praca