Polityka równości płci Polska 2007

umożliwiających zawodowym żołnierzom kobietom i mężczyznom – łączenie służby zawodowejz opieką nad dzieckiem i troską o najbliższą rodzinę, co powinno być prawem też dla mężczyzn.Nie rozwiązano zagadnienia braku umundurowania dla kobiet w ciąży. Przyjęcie rozwiązaniapolegającego na noszeniu umundurowania przez kobiety służące w wojsku będące w ciąży uważasię za nieefektywne ze względu na wysokie koszty dodatkowego umundurowania i krótkiegookresu używalności.Nie wypracowano projektu uregulowań kwestii szczegółowych dotyczących małżeństw żołnierzyzawodowych, takich jak: przeniesienie służbowe po zawarciu związku małżeńskiego, możliwość(lub brak takiej możliwości) służby w jednej jednostce czy w jednym garnizonie, wyjazdy naćwiczenia na poligony, wykonywanie zadań poza granicami kraju w aspekcie zobowiązań rodzinnych,w tym opieki nad dziećmi.Cele polityki równości płci w MONCelem polityki równości płci jest zmiana oblicza armii i zasad jej funkcjonowania w odniesieniudo obu płci i wszystkich grup społecznych oraz zagwarantowanie trwałego pokoju. Uzyskaćgo można przez dostęp (szanse i możliwości) do wszystkich stanowisk w wojsku (w różnych korpusach)i zwiększenie udziału kobiet w tych korpusach oraz zwiększenie uczestnictwa w misjachpoza granicami kraju. Większa obecność kobiet w armii przyczyni się do jakościowej transformacjina płaszczyznach: kulturowej, organizacyjnej, obyczajów i umowy społecznej. W związku z tymzmianie mogą ulec normy, obyczaje, symbole, reguły zachowania i systemy wartości obowiązującedotychczas w wojsku, podlegające dostosowaniom do obecności kobiet, tworząc tym samym nową,funkcjonalną jakość. Jest to cel skierowany tylko do kobiet, ponieważ to one są w trudniejszym,niekorzystnym położeniu. Celem tej polityki jest wyrównanie aktualnie występującej nierównowagi.Cel ten łączy się z zobowiązaniem do zapewnienia większej równości płci.W kontekście zjawiska dyskryminacji kobiet istnieje w resorcie luka z powodu braku organuzajmującego się sprawami kobiet pracowników cywilnych wojska i ich praw. Istnieje potrzebazajęcia się prawami kobiet w resorcie w aspekcie zapobiegania i przeciwdziałania przemocy, zjawiskommobbingu oraz przeciwdziałania dyskryminacji ze względu na płeć, w tym molestowaniuseksualnemu.Decydenci i główni aktorzyW resorcie Obrony Narodowej w formułowaniu strategii wprowadzania polityki równościpłci i jej wdrażaniu jako części kształtowanej polityki resortu głównym decydentem jest MinisterObrony Narodowej. Kluczową rolę w kreowaniu polityki w tym zakresie odgrywa PełnomocnikMinistra Obrony Narodowej ds. Wojskowej Służby Kobiet, który jest odpowiedzialny za wszystkiesprawy związane z wojskową służbą kobiet i za realizację polityki uwzględniającej perspektywępłci oraz wszelkie zobowiązania podejmowane w tym zakresie przez nasze państwo, na etapachwdrażania i realizacji ich w resorcie ON. Pełni on istotną rolę w obszarze włączania kwestii płcido głównego nurtu polityki tworzonej w resorcie i to od jego działań zależy kierunek i tempo realizacjikoniecznych zmian urzeczywistniających ideę równouprawnienia w wojsku.Polityką w zakresie włączania kwestii płci do głównego nurtu polityki realizowanej w resorcieObrony Narodowej zajmują się także:• Sekretarz Stanu ds. Społecznych – odpowiadając za całość spraw społecznych w resorcie;• Departament Wychowania i Promocji Obronności – w sprawach związanych z wychowaniem,obronnością i promowaniem resortu, spraw obronności, a także współpracą z organizacjamipozarządowymi w zakresie obronności;• Departament Kadr – sprawy kadrowe;• Departament Nauki i Szkolnictwa Wojskowego – szkolenia edukacyjne i naukowe;• Departament Prawny MON – przygotowanie aktów prawnych, w tym spraw dotyczącychżołnierzy różnych płci;• Departament Spraw Socjalnych – sprawy socjalne bez różnicowania na płeć;• Sztab Generalny – sprawy logistyczne, udział w misjach pokojowych i kontyngentach wojskowych;137Polityka obronna