Polityka równości płci Polska 2007

Równość płci jest niezbędna do osiągnięcia szeroko definiowanego, prawdziwego pokoju.Współczesne konflikty zbrojne wzywają nie tylko do działań wojskowych, ale i do możliwości wykorzystaniawszystkich potrzebnych zasobów/środków cywilnych w sytuacjach kryzysowych i poich zakończeniu. Tak zróżnicowane zadania wymagają różnorodnych umiejętności, także tych,którymi dysponują kobiety. Należy zatem wspierać i zachęcać je do włączania się w odbudowęspołeczeństw, do podejmowania trudów w celu przeciwdziałania konfliktom zbrojnym.We wszystkich państwach NATO kobiety od wielu lat uczestniczą w organizowanych misjachpokojowych i stabilizacyjnych. W przypadku naszej armii był to raczej do tej pory symbolicznyudział ograniczający się do wysyłania na misje kobiet z korpusu medycznego, głównie pielęgniareki lekarzy. W ciągu ostatnich dwóch lat kobiety uczestniczyły znacznie liczniej (około 50rocznie) w różnych kontyngentach: PKW KFOR (8 – 0,66%), EUFOR/SFOR (1 – 0,1%), UNIFIL(16 – 0,8%), UNDOF (17 – 0,6%), PKW IRAK (31 – 0,04%), PKW Afganistan (2 – 0,14%). Nadaljednak liczba kobiet uczestniczących w misjach w stosunku do mężczyzn jest niska. Dobór nastanowiska odbywa się na podstawie posiadanych kwalifikacji i doświadczenia. W procesie rekrutacjikandydatów i kandydatek nie stwarza się barier kobietom zainteresowanym służbą w kontyngentach.Wprowadzenie perspektywy płci jako kryterium doboru na stanowiska, zrozumieniekonieczności zagwarantowania udziału kobiet w budowaniu procesu pokojowego wymagająceprzewartościowania dawnego sposobu myślenia o roli kobiet i mężczyzn – to nowe priorytety.Rola kobiety w służbie wojskowej od niedawna jest w polskiej armii szerzej definiowana, niżkiedy ograniczała się do czynności logistycznych, zabezpieczających. Zmiana sposobu postrzeganiatej roli wymaga nie tylko czasu, ale także wyraźnego podkreślania wartości, które wnosząkobiety, uczestnicząc w misjach pokojowych. Wymaga to zdecydowanego odejścia od schematówdotychczasowego podziału zadań. W polskiej armii jest to nowy rodzaj wyzwania. Na misjachzasadniczy problem stanowią jak dotąd tylko warunki służby, szczególnie brak odpowiednichwarunków socjalnych dla kobiet, jak oddzielne toalety, łazienki, jak i nawyk ochrony kobiet przedskrajnymi warunkami życia. Wpływ na liczebność kobiet w misjach ma także charakter samejmisji oraz poziom bezpieczeństwa.Szczegółowa analiza dotycząca kwestii związanych z równością płciDostęp do odbywania zasadniczej służby wojskowejZasadnicza służba wojskowa jest obowiązkowa tylko dla mężczyzn. Od dłuższego już czasukobiety domagają się umożliwienia im przynajmniej dobrowolnego odbywania zasadniczej służbywojskowej, ale aktualnie nie ma takich możliwości organizacyjno-prawnych. Do chwili obecnejnie został wypracowany żaden model postępowania w tym zakresie. Ponadto brak programówrządowych i resortowych odnoszących się do kwestii dostępu do zasadniczej służby wojskowej.Monitorowanie naboru odbywa się przez Sztab Generalny z udziałem Wojskowych Komend Uzupełnień.W tej kwestii brak raportów na temat równości płci.Obowiązek odbywania zasadniczej służby wojskowej regulują dwa zasadnicze akty prawne:Konstytucja RP oraz Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RzeczypospolitejPolskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 241, poz. 2416 z późn. zm.). Zagadnienia dotyczącerówności płci występują jedynie w Konstytucji. Tylko niektóre kobiety posiadające wykształcenieprzydatne Siłom Zbrojnym otrzymują karty powołania do wojska i odbywają przeszkolenie wojskowe.Obowiązek stawiennictwa do poboru (zgodnie z uchwaloną 29 lipca 2005 r. nowelizacjąUstawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej oraz Ustawy o służbie zastępczej– Dz. U. Nr 180, poz. 1496) obejmuje absolwentki szkół średnich i wyższych w zawodach:medycznych, weterynaryjnych, morskich, lotniczych, a także kobiety posiadające wykształcenielub kwalifikacje zawodowe w obszarze psychologii, rehabilitacji, radiologii, diagnostyki laboratoryjnej,informatyki, teleinformatyki, nawigacji oraz tłumaczeń. Obowiązek ten spoczywa na kobietachposiadających wymienione zawody, od 1 stycznia roku kalendarzowego, w którym kończą18 lat do 24 roku życia (absolwentki szkół średnich) i 28 roku życia (absolwentki szkół wyższych)zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 16 maja 2006 r. w sprawie poddania kobietobowiązkowi stawienia się do poboru (Dz. U. Nr 95, poz. 660)Dostęp do korpusu oficerów i korpusu podoficerówAktualnie w korpusie oficerskim jest 475 kobiet (1,8% ogółu oficerów) oraz 294 kobiety w stopniupodoficerskim (0,7% ogółu podoficerów). Kobiety mają zagwarantowany dostęp do korpusuoficerskiego i podoficerskiego na takich samych zasadach jak mężczyźni. Monitorowanie dostępudo korpusu prowadzone jest przez Pełnomocnika Ministra Obrony Narodowej ds. Wojskowej SłużbyKobiet oraz Radę ds. Kobiet w SZ RP, Departament Kadr MON, który jest kreatorem politykikadrowej MON oraz odpowiednie struktury Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, WojskoweKomendy Uzupełnień i Wojewódzkie Sztaby Wojskowe. Systematycznie od 1999 r. sporządzasię dla Komitetu Kobiet w SZ NATO raporty na temat liczebności i procentowego udziału kobietw poszczególnych korpusach.132Rozdział 11