Polityka równości płci Polska 2007

organizacja ta przeprowadziła akcję w Polsce na morzu w okolicy Władysławowa w 2003 r. Dziękitej spektakularnej akcji udało się zainteresować media losem kobiet (Włodarczyk, 2005).Na samym początku dziennikarki i dziennikarze byli feministkom niechętni, przedstawiającto wydarzenie z ironią, niezrozumieniem, lub – co najwyżej – z chłodnym dystansem i podejrzliwością.Sytuacja zaczęła się zmieniać po bliższym wzajemnym poznaniu się oraz po dostrzeżeniuprzez przedstawicieli mediów agresji po stronie „obrońców życia”, którzy okazali się zwykłymichuliganami rzucającymi w feministki farbą i jajkami. Media zaczęły tę sytuację przedstawiaćw konwencji „wojny płci”.Analizująca to wydarzenie Justyna Włodarczyk (ibidem) wskazuje na pewien mechanizm działaniamediów, które potrzebują określonych konwencji („źli mężczyźni i dobre feministki”). Gdymedia (oczywiście z wyłączeniem mediów prawicowych) stanęły po stronie feministek, zaczętonagłaśniać problemy związane z funkcjonowaniem ustawy antyaborcyjnej i jej negatywnych następstw.Emitowane były reportaże oraz publikowane artykuły na ten temat.Projekt „Równanie na Równość”Projekt realizowany przez Fundację Partners Polska w 2004 r. to program edukacyjny dotyczącyrównego statusu płci, skierowany do organizacji pozarządowych, młodych polityków/polityczekoraz dziennikarzy/dziennikarek. Kampania składała się z dwóch części: kampanii internetowejw portalu www.ngo.pl, w ramach której powstało 12 tekstów informacyjnych i publicystycznychna temat równości płci, stały serwis www.rownosc.ngo.pl oraz wydanie specjalne gazety ngo.pldotyczące równości i dyskryminacji; warsztatów równościowych oraz wydania specjalnej broszurydla mediów.Warsztaty (przeprowadzone w 11 miastach Polski) koncentrowały się na rozwiązaniach antydyskryminacyjnychstosowanych w Unii Europejskiej, metodach włączania w medialny „obieg”grup marginalizowanych, sposobach łamania przez media stereotypów i uprzedzeń, tworzeniui stosowaniu standardów równościowych w mediach, dobrych tematach równościowych w lokalnymśrodowisku.W ramach projektu powstała również jedna z pierwszych w Polsce publikacji na temat równościpłci i mediów. Broszura Równość płci – temat dla dziennikarzy, temat dla dziennikarek w prostyi konkretny sposób wyjaśnia, dlaczego i w jaki sposób można realizować idee równości płci w mediach,czyli jak pisać, nie posługując się stereotypami i seksistowskim językiem. Obok tekstów publicystycznychznanych dziennikarek, został przygotowany także słowniczek podstawowych pojęćzwiązanych z równym statusem, opisano standardy równościowe obowiązujące w redakcji BBC,a także rekomendacje Rady Europy dotyczące eliminacji seksizmu języka.Marsz RównościPoznański Marsz Równości (2005 r.) miał na celu zwrócić uwagę społeczną na kwestiemniejszości i dotykającą je dyskryminację. Prezydent Miasta, Ryszard Grobelny, wydał zakazorganizowania Marszu, co uzasadniał kwestią bezpieczeństwa i prewencji zamieszek. Zakaz tenzostał podtrzymany przez Wojewodę Wielkopolskiego, Andrzeja Nowakowskiego, z takim samymuzasadnieniem. W dniu 19 listopada 2005 r., na zasadach obywatelskiego nieposłuszeństwa, odbyłsię zakazany Marsz Równości, ale policja dokonała jego pacyfikacji. Zatrzymano 68 uczestnikówwznoszących hasła tolerancji, demokracji i wolności. Ludzie byli brutalnie traktowani, szarpani,ciągnięci za włosy, bici. Stosunek mediów do Marszu nie był jednoznaczny. Nieustannie przeinaczanofakty: Marsz Równości był przedstawiany jako „Marsz Gejów i Lesbijek”, często prezentowanogo jako Paradę (również „Parada Gejów”).Stosunek mediów zmienił się po brutalnej pacyfikacji tej zakazanej demonstracji. Mogło miećto związek z tymi działaniami policji oraz z naoczną agresją przeciwników Marszu. Co więcej,dziennikarze, którzy przyglądali się bezpośrednio wydarzeniom, znaleźli się w samym centrumwydarzeń. Tę atmosferę agresji i brutalności najbardziej chyba oddał reportaż zrealizowany przezWandę Wasilewską dla Radia Merkury, emitowany również w Trzecim Programie Polskiego Radia(30.11, godz. 22.00). W relacjach telewizyjnych i prasowych podkreślano kontrast między pokojowymzachowaniem uczestników Marszu w większości ludzi młodych, kolorowo ubranych a bojowymnastawieniem policji. Media relacjonowały szamotaninę, złość i agresję ze strony policji.Ten Marsz i jego reperkusje ujawniły, że nie wszyscy ludzie w Polsce mają równe prawa, niewszyscy są tak samo traktowani. Zwrócono jednocześnie uwagę na wykluczenie problematykimniejszości seksualnych (jako że Marsz Równości został w mediach z nimi utożsamiony). Marszostatecznie okazał się sukcesem, gdyż przyczynił się do zainteresowania problematyką osób wykluczonych.Badania opinii publicznej pokazywały, że wzrosła akceptacja dla mniejszości seksualnych.Późniejsze orzeczenia – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (z 14 grudnia 2005 r.) oraz117Środki masowego przekazu