Polityka równości płci Polska 2007

112„Kobiece” i „męskie” tematy traktowane są w mediach jako różne, nieprzystające do siebie, jakościowoinne. Mężczyzn ma interesować sport, polityka i erotyka, przemoc w filmach, a kobiety– seriale obyczajowe i miłosne oraz programy poradnikowe (np. kulinarne).Do dwóch największych dzienników ogólnopolskich raz w tygodniu dołączany jest dodatekkobiecy („Wysokie Obcasy” do „Gazety Wyborczej” i „Życie jest piękne” do „Dziennika”). Istniejąrównież dodatki męskie (np. „Wysokie Obroty” dołączane do „Gazety Wyborczej”). Szczególnieciekawym przykładem wykazującym nierówne podejście do kwestii płci są dodatki do „GazetyWyborczej”. W „Wysokich Obcasach” istnieją działy dotyczące mody, opieki nad dziećmi, sprawkulinarnych oraz wystroju mieszkań, ale zarazem pojawiają się tu zagadnienia związane z równouprawnieniem,felietony feministyczne oraz akcje na rzecz równouprawnienia. Natomiast „WysokieObroty” są typowym dodatkiem reklamowym, pozbawionym jakichkolwiek poważniejszychtreści. Tym samym cały podział treści w „Gazecie Wyborczej” staje się bardziej skomplikowany.Główne wydanie tego dziennika zawiera treści pozornie neutralne, a w rzeczywistości implikującemęskiego czytelnika. W ostatnim czasie zaczyna się to zmieniać i pojawiają się również poważneartykuły na temat równouprawnienia, jednak nadal są one nieliczne.Najbardziej jaskrawym przykładem segregowania rzeczywistości na „kobiecą” i „męską” sąkolorowe czasopisma, które powstają z myślą o określonych rodzajowo grupach docelowych:prasa kobieca (np. „Naj”, „Pani domu”, „Claudia”, „Twój Styl”) i prasa męska (np. „CKM”, „Playboy”,„Men’s Health”). Ta pierwsza stara się opisać całość kobiecego świata, druga zaś zajmuje sięjedynie sferą męskiej rozrywki.Telewizja publiczna i prywatna dzieli czas emisji na adresowany do kobiet (np. dopołudnioweseriale) oraz pozornie neutralny (np. wieczorne wiadomości; por. Godzic, 1999). Telewizja prywatnaproponuje też widzom odrębne kanały: „męskie” i „kobiece”– dla pierwszych np. sportowe,dla drugich – kulinarne, o modzie itp.Wybiórczy monitoring trzech programów radiowych pod kątem równouprawnienia: TOK FM,PIN i Trójki w okresie od 7 kwietnia do 5 maja 2007 r. w godzinach porannych pozwolił na dokonaniezaprezentowanych dalej spostrzeżeń.Najbardziej otwarte dla kwestii równouprawnienia wydaje się radio TOK FM, w którym odnotowałyśmynajwiększy udział kobiet jako prowadzących programy publicystyczne w paśmie porannym.Informacje są podawane równie często przez mężczyzn jak przez kobiety, także najwięcejkobiet jest zapraszanych w charakterze komentatorek i ekspertek. Dziennikarze i dziennikarkiwykazują zainteresowanie problematyką równości płci. Jednak komentatorki i ekspertki pojawiająsię w TOK FM znacznie rzadziej niż eksperci, a ich liczba jest ograniczona.Ponadto warto podkreślić, że w TOK FM zainteresowanie problematyką równouprawnieniai przeciwdziałania dyskryminacji wynika z osobistych zainteresowań publicystów/publicystek czydziennikarek/dziennikarzy. Względnie wysoki udział kobiet w programach radiowych nie jest wynikiemświadomej polityki radia, lecz wyrazem nieświadomych preferencji – stwierdziła szefowa radiaTOK FM, Ewa Wanat. Jednocześnie jako radio komercyjne przywiązuje dużą wagę do kwestii społecznych.TOK FM promowało organizacje ze statusem organizacji pożytku publicznego i zachęcało dowpłacenia 1% swojego podatku na rzecz wybranej organizacji. Do studia zapraszano przedstawicielii przedstawicielki tych organizacji, bądź prowadzano z nimi krótkie rozmowy telefoniczne.Radio PIN to radio o profilu gospodarczo-biznesowym. W porannych audycjach najczęściejkobiety w ogóle nie występują. Pojawiają się jedynie przy omawianiu takich tematów, jak kulturaczy zdrowie. Polityka i biznes są całkowicie „opanowane” przez mężczyzn.W radiowej Trójce do dyskusji politycznych zapraszane są też polityczki, ale stanowią one mniejszość.Problematyka równouprawnienia wydaje się być poza obszarem zainteresowania tej stacji.Trójka od czasu do czasu prezentowała organizacje pozarządowe ze statusem organizacji pożytkupublicznego, ale zdecydowanie rzadziej w porównaniu z TOK FM (radiem niepublicznym).Monitoring programów informacyjnych trzech stacji telewizyjnych – dwóch publicznych(TVP 1 i TVP 2) oraz jednej komercyjnej (TVN) – potwierdził wcześniejsze obserwacje dotyczącemarginalizacji problematyki związanej z równouprawnieniem kobiet i mężczyzn oraz samychkobiet w tych programach.Tematyka przekazywanych informacji w pierwszej kolejności (a więc o największym wedługwydawców znaczeniu) dotyczyła przede wszystkim polityki, gospodarki krajowej i przestępczości.Ani razu w czasie prowadzonego monitoringu tematem numer jeden nie była kwestia społeczna.Monitoring pozwolił zaobserwować, że dziennikarki najczęściej przygotowują materiały dotycząceproblematyki społecznej, a także wtedy, gdy poruszana jest problematyka dotycząca równouprawnienia.Kwestie dotyczące kobiet czy innych grup dyskryminowanych pojawiają się okazjonalniei rzadko kiedy analizuje się je głębiej. Bardzo często osoba prowadząca wydanie programupodsumowuje go lekceważącym komentarzem.Mężczyźni częściej są odpowiedzialni za przygotowanie materiałów politycznych, gospodarczych,prawnych i zagranicznych. Jeśli zaś chodzi o płeć komentujących wydarzenia, to najczęściej,Rozdział 9