Cały numer 20 w jednym pliku PDF - Pro Libris - Wojewódzka i ...

instrumentu muzycznego. Ale Antoni Wydrzyckireperowa³ nie tylko instrumenty muzyczne.Potrafi³ te¿ naprawiæ wszelkiego rodzajuzegarki, rowery. Umia³ równie¿ oprawiaæ stareksi¹¿ki. Nie posiadaj¹c do tego odpowiedniegosprzêtu robi³ to niczym najlepszyintroligator. W 1958 roku z ca³¹ rodzin¹wyje¿d¿a³ do Polski i trudno by³o mu zabraæz sob¹ te wszystkie potrzebne rzeczy, a szkodaby³o z nich zrezygnowaæ: narzêdzia, œrubki,sprê¿yny, klucze itp.Antoni Wydrzycki mia³ bardzo dobrys³uch, by³ stroicielem ró¿nych instrumentówmuzycznych. Œpiewa³ te¿ wraz z ¿on¹ i dzieæmiw chórze koœcielnym.Równie¿ matka Jadwigi i Czes³awa, AnnaWydrzycka (z domu Markiewicz), posiada³awspania³y s³uch i g³os. S³uch Czes³awodziedziczy³ po rodzicach, ale g³os g³ównie pomatce (ojciec Antoni nie dysponowa³ specjalniemocnym g³osem). Po matce Czes³awodziedziczy³ te¿ tê¿yznê fizyczn¹. Ca³a rodzinaMarkiewiczów to bardzo silni ludzie.A przede wszystkim odebra³ po swoich rodzicachw³aœciwe wychowanie, wra¿liwoœæi wiele innych pozytywnych cech charakteru.Siostra Czes³awa Niemena, chocia¿ up³ynê³ood tego czasu ju¿ ponad 60 lat, pamiêtado dzisiaj jeszcze wiele szczegó³ów, któryminas wszystkich zaskakuje.Opowiada jak to jesieni¹ 1941 roku, kiedyjej brat mia³ zaledwie dwa i pó³ roku pewnegodnia wszed³ na taboret i zacz¹³ œpiewaæNI-KAK-DA z w³asnymi s³owami i muzyk¹,któr¹ wczeœniej kilka razy s³ysza³ z p³ytywielkiego rosyjskiego œpiewaka Szalapina.Jadwiga s³uchaj¹c i ogl¹daj¹c to, co wyczynia³jej brat by³a zaskoczona. Posz³a powiedzieæojcu, ¿e z Czeœkiem coœ siê sta³o. Kiedyprzyszed³ Antoni i obejrza³ wyczyny swegoma³ego syna te¿ by³ bardzo zdziwiony popisamimalca. Podobnie, kiedy przychodzilimieszkañcy Starych Wasiliszek, prosz¹cCzeœka, by zaœpiewa³ – ten zawsze wtedywchodzi³ na taboret i ochoczo œpiewa³.Niektórzy obserwuj¹c to, ju¿ wtedy mówili, ¿ebêdzie z niego kiedyœ wielki artysta. PaniJadwiga wspomina: – Jako malec Czesiekœpiewa³ altem, póŸniej ju¿ by³ w chórzew tenorach. By³ weso³ym, dowcipnymch³opcem, nie by³ ³obuzem. Tylko robi³psikusa z nartami, podkrada³ mi je, chocia¿ by³na to za ma³y. Musia³a go za to karciæ. Ale –jak mówi – by³ malcem, którego nie mo¿naby³o nie kochaæ.W wieku kilku lat Czes³aw zacz¹³ piêkniemalowaæ. Nie by³o wtedy (lata wojny) w³aœciwychprzyborów do malowania, ale wystarczyskrawek papieru, jakieœ kredki i ju¿ powstajerysunek, obraz, który jest ma³ym arcydzie³em.Niestety wiêkszoœæ z tych rysunków niezachowa³a siê do czasów obecnych (jak chocia¿bypierwszy przedstawiaj¹cy ulicê miastanarysowan¹ z perspektywy przez zaledwiekilkuletniego malca). Jego starsza siostra podpowiadamu wtedy jak namalowaæ jeszczepiêkniej. „By³am takim znawc¹ dla Czeœka,podpowiada³am mu...” Czesiek po narysowaniunie dba o to, co stanie siê z tymi rysunkami,ale jego starsza siostra zachowuje niektórerysunki, przywozi je do Polski i po wielulatach przez przypadek znajduje w swoicharchiwach wœród zdjêæ z tamtych lat. Dzisiaj,Czes³awa Niemena nie ma ju¿ wœród nas, aleogl¹daj¹c rysunki, mo¿emy uœwiadomiæ sobiejego rodz¹cy siê za m³odu talent i wielkieumiejêtnoœci. Wyjawiam Pani Jadwidze pro-Zenon Musia³owski31