SUMARIO

7.200 metros de altitude da elevada meseta tibetana (4.500 m.). No extremo numerosos ramificaciones doHimalaya separan as rexións da India propiamente dita nas rexións casi impenetrables e descoñecidos daalta Birmania. No extremo Noroccidental envía caro o suroeste numerosas cadeas menos elevadas caprincipal, chegando esias ata o mar Arábigo: codeas que definen por occidente o amplo val do Indo. Maísnumerosos, bciixos e menos dificiles son os pasos que poñen en comunicación a lndia por esta parte cospaises veciños.O sur da cadea principal, o verdadeiro Himolaya, corren paralelos o ela dúas codeas coñecidas polonome de Himulayo Menor, de anchura variable entre 1 O e 50 km. ti longo do Nepl, cunha altitude mediade 3.500 mts. Estas cadeas son ben acusadas no rexión do Cachemira.Gran parfe do codeo permanece coberh de neve todo o ano, os glaciares son numerosos e de exknsaárea. A cordilleiro do Himalaya constitúe polo súo alkira e continuidode un muro que se opón ó paso dosventos marítimos do Sur ou monzbns, cargados de humedade; pero ésta non se disiribue con uniformidadeen iodo o frente da cordilleira.Nepal é o reino de 1 40.000 qrn2 situado 8 norie da Indio. Entre os lindes do súa fronteira estkn asentados8 cumer dos 14 que existen no terro superando a coto dos oito mi metros. É polo tan10 o pair móismontañoso do mundo. Ten no seu interior 14 millbns de habitantes. A capital é Katmandú con 250.000almas. A lingua oficial é o nepali, pero existen uns trinta dialectos orixinais dos diferentes vales. Nembargcrnteso inglés e lingua rnoi extendida en lodo o Nepal. Ten uns 700 kms. de longo por 200 de ancho.U ¡Un dos foctores rnáis irnportontes do éxito nos grandes cwmes do HimaQaya é condicionar o período daexpedición ó réximen climitico nestcs zonas. O clima do Himaayo é primordialmente rítmico, debido Crinfluencia do monzón de inverno que abrangue de Novembro a Febreiro. E a época máis fría e as neveschegon ata os 2.500 metros, as ascensión nesta &poco son moi duras e poucas expedicións se atreven.Calquera que seo seu comenzo, o réximen do monzón establécese moi apreso e as precipitacións exténdesecon abundancia por tódalas zonas. Por ri bu dos 5.000 metros, as choivas do monzón transfórmanse enneve. A temperatura é baixa e deste xeito, a neve fíxase ata nos superficies m6is inclinadas, producindoacumulacións excesivas, que ante unha elevación momentuneo provocan grandiosos aludes. A Alta Montoñaé entón pructicarnente inaccesible. Cara o 15 de setembro, data que pode variar dun ano para outro,as nubes desgórranse; o outono himolayo sucede o imposible verhn.Nalgúns días, as condicións de alta montaña, sobor de iodo nos vertientes sur, voltan a ser excelen~es;ceo, pendenks de neve sólida e falla de xelo, salvo nos desniveis abruptos.Algunhas expedicfbns !untaron aproveitar estas boas condiciiins, pero o outono do Himalaya é curto. Amediados de Outubro establécese o réximen do monzón de inverno. A temperatura media boixo rápidamente,os ventos secos e frios do Tibet soplan cada día con mbis violencia e os seus efectos son duplicadospola altitude.Por iso a maior park das grandes expedicions escolle a primaveira. Nesta época a sequedade do aire quereina encol destas rexións é apenas injerrumpida por algun has nevadas que poden ocasionar atrancos notransporte do equipo nos altos vales e o instalación dos campos inferiores. Pero nesta época, a duración dosdías aumenta, cr temperatura sube, a neve iinch~so fresca asentase axiña e o vento se suaviza sensiblemenk.